Juan Carlos Lorenzo

Juan Carlos Lorenzo

Data i miejsce urodzenia	10 października 1922 Buenos Aires
Data i miejsce śmierci	14 listopada 2001 Buenos Aires
Pozycja	pomocnik
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1940–1945 Chacarita Juniors 79 (20) 1945–1947 Boca Juniors 25 (8) 1947–1952 UC Sampdoria 77 (19) 1952–1954 FC Nancy 56 (23) 1954–1957 Atlético Madryt 18 (3) 1957–1958 Rayo Vallecano 1958 RCD Mallorca
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1958–1960 RCD Mallorca 1961–1962 San Lorenzo de Almagro 1962 Argentyna 1962–1964 S.S. Lazio 1963–1965 AS Roma 1965 San Lorenzo de Almagro 1966 Argentyna 1966 River Plate 1967 RCD Mallorca 1968–1971 S.S. Lazio 1972 San Lorenzo de Almagro 1973–1974 Atlético Madryt 1975 Unión Santa Fe 1976–1979 Boca Juniors 1980 Racing Club 1981 Argentinos Juniors 1981–1982 San Lorenzo de Almagro 1982–1983 Vélez Sarsfield 1983 Atlanta 1984–1985 S.S. Lazio 1985 San Lorenzo de Almagro 1987 Boca Juniors
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Juan Carlos Lorenzo (ur. 10 października 1922 w Buenos Aires, zm. 14 listopada 2001 tamże) – argentyński piłkarz i trener, grający podczas kariery na pozycji pomocnika.

Juan Carlos Lorenzo rozpoczął karierę w klubie Chacarita Juniors w 1940. W 1945 przeszedł do Boca Juniors. W 1947 zdecydował się na wyjazd do Włoch do Sampdorii. W klubie z Genui występował przez 5 lat i rozegrał w tym czasie 77 meczów, w których strzelił 19 bramek. Następne dwa lata spędził we Francji w FC Nancy. W 1954 został zawodnikiem Atlético Madryt.

W Primera División zadebiutował 19 września 1954 w zremisowanym 2–2 meczu z CD Málaga. W 1957 przeszedł do drugoligowego Rayo Vallecano. Karierę zakończył w trzecioligowym RCD Mallorca.

Jeszcze przed zakończeniem kariery piłkarskiej Juan Carlos Lorenzo został trenerem. W latach 1958–1960 prowadził RCD Mallorca. Z klubem z Majorki awansował do drugiej lgi w 1959, a rok później po raz pierwszy w jego historii do Primera División. W 1961 powrócił do Argentyny, gdzie został trenerem San Lorenzo de Almagro. W 1962 Lorenzo został selekcjonerem reprezentacji Argentyny, którą poprowadził na Mistrzostwa Świata. Albicelestes na Mundialu w Chile pokonała 1–0 Bułgarię, przegrała z Anglią 1–3 oraz zremisowała 0–0 z Węgrami, co spowodowała odpadnięcie z turnieju. W latach 1962–1965 Lorenzo w rzymskich klubach S.S. Lazio i Romie.

Po powrocie do Argentyny po raz drugi trenował San Lorenzo. W 1966 Lorenzo po raz drugi został selekcjonerem reprezentacji Argentyny, którą poprowadził na Mistrzostwa Świata. Na Mundialu w Anglii Albicelestes wygrali 2–1 z Hiszpanią i 2–0 ze Szwajcarią oraz zremisowali 0–0 z RFN. Dzięki zajęciu 2. miejsca w grupie awansowali do ćwierćfinału, gdzie przegrali 0–1 z gospodarzami turnieju. W 1966 był trenerem River Plate, a 1967 ponownie prowadził RCD Mallorca. W latach 1968–1971 ponownie prowadził S.S. Lazio, a 1972 San Lorenzo. Z San Lorenzo wygrał obie edycje mistrzostw Argentyny w 1972: Metropolitano i Nacional.

Po tych sukcesach został trenerem Atlético Madryt. Z Atlético dotarł do finału Puchar Mistrzów 1974, gdzie hiszpański klub uległ Bayernowi Monachium. Po powrocie do ojczyzny został trenerem Uniónu Santa Fe, by wkrótce potem zostać trenerem Boca Juniors. Praca w Boca Juniors to najlepszy okres trenerskiej karierze Lorenzo. Z Boca wygrał obie edycje mistrzostw Argentyny w 1976: Metropolitano i Nacional. Na arenie międzynarodowej zdobył Copa Libertadores w 1977 i 1978 oraz Puchar Interkontynentalny w 1977.

Potem prowadził jeszcze m.in. Racing Club de Avellaneda, Argentinos Juniors Buenos Aires, Vélez Sarsfield, ponownie S.S. Lazio i San Lorenzo de Almagro. Z ławką trenerską pożegnał się w Boca Juniors w 1987.

• Profil
• Profil
• Profil