Kazimierz Jacynik

Kazimierz Jacynik
	generał brygady
Data i miejsce urodzenia	8 stycznia 1878 ; Maciejów
Data i miejsce śmierci	6 lutego 1965 ; Warszawa
	Przebieg służby
Lata służby	1899–1930
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego; Wojsko Polskie
Jednostki	8 Dywizji Piechoty; Dowództwo Okręgu Korpusu Nr I
Stanowiska	dowódca piechoty dywizyjnej; zastępca dowódcy okręgu korpusu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-ukraińska; wojna polsko-bolszewicka
	Odznaczenia

Kazimierz Jacynik (ur. 8 stycznia 1878 w Maciejowie, zm. 6 lutego 1965 w Warszawie) – generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 8 stycznia 1878 roku w Maciejowie, w rodzinie Konstantego i Marii z Moszczyńskich. W 1899 roku, po ukończeniu Oficerskiej Szkoły Piechoty w Odessie, został zawodowym oficerem piechoty Armii Imperium Rosyjskiego. W 1906 roku uczestniczył w rosyjskiej wyprawie na Kretę. W czasie I wojny światowej dowódca kompanii i batalionu na froncie. W 1915 roku dostał się do niewoli niemieckiej.

W grudniu 1918 roku, po uwolnieniu z niewoli, rozpoczął służbę w 4 Dywizji Strzelców Polskich. Jako zastępca dowódcy 13 pułku strzelców polskich przybył z nią do Polski.

W okresie od lipca 1919 roku do grudnia 1923 roku dowódca 30 pułku piechoty i XX Brygady Piechoty^[1]. Pułkiem i brygadą dowodził na wojnie z bolszewikami. 10 grudnia 1923 roku został mianowany dowódcą piechoty dywizyjnej 8 Dywizji Piechoty w Modlinie^[2]. 31 lipca 1927 roku został wyznaczony na stanowisko zastępca dowódcy Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie^[3]. 24 grudnia 1929 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska służbowego, a z dniem 28 lutego 1930 roku przeniesiony w stan spoczynku^[4]^[5].

Został osadnikiem wojskowym w Starych Koszarach^[6].

Osiadł w Warszawie i tam 6 lutego 1965 roku zmarł. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A16-8-2)^[7].

Awanse

podporucznik (Подпоручик) – 1901
porucznik (Поручик) – 1905
sztabskapitan (Штабс-капитан) – 1909
kapitan (Капитан) – 1913
podpułkownik – zatwierdzony 11 czerwca 1920 roku z dniem 1 kwietnia 1920 roku, w piechocie, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej^[8]
pułkownik – zweryfikowany 3 maja 1922 roku ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 89. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[9]
generał brygady – 1 stycznia 1928 roku ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku i 2. lokatą w korpusie generałów^[10]

Ordery i odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari^[11]
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (9 listopada 1931)^[12]
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1923)^[13]
Krzyż Walecznych (trzykrotnie, po raz pierwszy w 1921)^[14]
Złoty Krzyż Zasługi (10 sierpnia 1924)^[15]

Przypisy

↑ Makowski 1928 ↓, s. 9.
↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 77 z 16 grudnia 1923 roku, s. 721.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 6 sierpnia 1927 roku, s. 229.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 24 grudnia 1929 roku, s. 439.
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 322.
↑ Osadnicy wojskowi – lista kompletna. kresy.genealodzy.pl. s. 64. [dostęp 2015-04-05].
↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-25].
↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 23 z 23 czerwca 1920 roku, poz. 594.
↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 20.
↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 1 z 2 stycznia 1928 roku, s. 1.
↑ Makowski 1928 ↓, s. 30.
↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 345 „za zasługi na polu organizacji i wyszkolenia wojska”.
↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 24.
↑ „Za męstwo i osobistą odwagę okazane w walce z nieprzyjacielem w obronie Ojczyzny”; Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 1836 z 12 lipca 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 29, poz. 1209)
↑ M.P. z 1924 r. nr 192, poz. 594 „za pełną poświęcenia i z narażeniem życia niesioną pomoc ofiarom wybuchu w Cytadeli warszawskiej w dniu 13 października 1923 r. oraz za ratowanie zagrożonego mienia państwowego”.

Bibliografia

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
Tadeusz Makowski: Zarys historii wojennej 30-go Pułku Strzelców Kaniowskich. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918–1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.
Henryk Piotr Kosk: Generalicja polska. Popularny słownik biograficzny. T. 1 A-Ł. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1998. ISBN 83-87103-55-1.

[CITEREFMakowski19289-1] Makowski 1928 ↓, s. 9.

[2] Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 77 z 16 grudnia 1923 roku, s. 721.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_20_z_6_sierpnia_1927_roku,_s._229-3] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 6 sierpnia 1927 roku, s. 229.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_21_z_24_grudnia_1929_roku,_s._439-4] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 24 grudnia 1929 roku, s. 439.

[CITEREFRocznik_Oficerski_Rezerw1934322-5] Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 322.

[6] Osadnicy wojskowi – lista kompletna. kresy.genealodzy.pl. s. 64. [dostęp 2015-04-05].

[7] Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-25].

[8] Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 23 z 23 czerwca 1920 roku, poz. 594.

[9] Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 20.

[10] Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 1 z 2 stycznia 1928 roku, s. 1.

[CITEREFMakowski192830-11] Makowski 1928 ↓, s. 30.

[12] M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 345 „za zasługi na polu organizacji i wyszkolenia wojska”.

[13] Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 24.

[14] „Za męstwo i osobistą odwagę okazane w walce z nieprzyjacielem w obronie Ojczyzny”; Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 1836 z 12 lipca 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 29, poz. 1209)

[15] M.P. z 1924 r. nr 192, poz. 594 „za pełną poświęcenia i z narażeniem życia niesioną pomoc ofiarom wybuchu w Cytadeli warszawskiej w dniu 13 października 1923 r. oraz za ratowanie zagrożonego mienia państwowego”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]