Oficerska Szkoła Służby Geograficznej

Oficerska Szkoła Służby Geograficznej
	Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1947
Rozformowanie	1949
	Organizacja
Dyslokacja	Warszawa
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe

Oficerska Szkoła Służby Geograficznej (OSSG) – szkoła Wojska Polskiego kształcąca oficerów służby geograficznej.

Formowanie

Szkoła powstała na podstawie rozkazu Nr 0148/org. Ministra Obrony Narodowej z dnia 22 maja 1947 r., w strukturze (etat Nr 29/3) i w siedzibie Wojskowego Instytutu Geograficznego - Aleje Jerozolimskie 97 w Warszawie.

Kadrę dydaktyczną stanowili pracownicy Wojskowego Instytutu Geograficznego oraz pracownicy naukowi Politechniki Warszawskiej i Uniwersytetu Warszawskiego. W szkole kształcono 28 oficerów, którzy objęci zostali szkoleniem specjalistycznym i praktycznym.

WIG i OSSG rozformowana została 31 maja 1949 r. na podstawie rozkazu Nr 091/org. Ministra Obrony Narodowej z dnia 29 kwietnia 1949 r. Wspomniany rozkaz w ogóle nie wspominał o 28 oficerach - słuchaczach szkoły. Pozostali oni "poza etatem". Na wniosek płk. Michała Chilińskiego, ówczesnego szefa Oddziału IX Topograficznego SG WP, słuchacze OSSG zaliczeni zostali do składu zmiennego nowo powstałej Oficerskiej Szkoły Topografów w Warszawie, jako "drugi rocznik". Szkolenie tych oficerów zakończone zostało w pierwszej połowie listopada 1949 r. Absolwenci nie otrzymali żadnych dokumentów potwierdzających ukończenie szkoły.

Komendanci

ppłk Edward Buźkiewicz (1947-1948)

Kadra dydaktyczna szkoły

ppłk Bolesław Władysław Tuora^[a] - wykładowca geometrii i zastępca komendanta WIG ds. technicznych
ppłk Antoni Rudolf Zawadzki-Rogala^[b] – wykładowca fotogrametrii
ppłk Bronisław Dzikiewicz – wykładowca geodezji i astronomii
ppłk Kozłowski - zastępca komendanta szkoły ds. polit.-wych.
mjr Józef Lechicz-Celica – zastępca komendanta szkoły ds. polit.-wych. (od stycznia 1948 r.)
mjr Bronisław Słupeczański vel Podjadek^[c] - wykładowca topografii
mjr Franciszek Stanisław Nowicki^[d] – wykładowca topografii
mjr Tadeusz Bukład - wykładowca wojskowo-geograficznego opisu terenu i pełniący obowiązki komendanta szkoły (1948-1949)
mjr inż. Józef Chabros - wykładowca algebry
mjr inż. Bolesław Gawryś - wykładowca trygonometrii, pierwszy komendant OST
mjr pil. Eugeniusz Stankiewicz - wykładowca matematyki
mjr inż. Kazimierz Wojan - wykładowca kartografii matematycznej
kpt. Włodzimierz Oniszczyk (oficer WP II RP) - wykładowca kreślarstwo
kpt. mgr Feliks Osowski - wykładowca historii kartografii
dr Stanisław Pietkiewicz (Uniwersytet Warszawski) - wykładowca geografii i geologii
inż. Zygmunt Musiatowicz - wykładowca geomagnetyzmu, optyki i instrumentoznastwa
inż. Czesław Wyszogrodzki (Politechnika Warszawska) - wykładowca miernictwa i pomiarów miejskich

Uwagi

↑ Bolesław Władysław Tuora (ur. 11 czerwca 1899) był odznaczony KN, KW i SKZ. W marcu 1939 pełnił służbę w WIG na stanowisku topografa. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1937 i 15. lokatą w korpusie oficerów geografów^[1].
↑ Antoni Rudolf Zawadzki (ur. 5 lutego 1896) był odznaczony KN, KW (czterokrotnie) i SKZ. W marcu 1939 pełnił służbę w WIG na stanowisku kierownika działu terrofotograficznego Samodzielnego Referatu Fotogrametrycznego. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 w korpusie oficerów geografów^[2].
↑ Bronisław Słupeczański vel Podjadek (ur. 29 września 1896) był odznaczony KN i SKZ. W marcu 1939 pełnił służbę w WIG na stanowisku topografa. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 13. lokatą w korpusie oficerów geografów^[2]. 10 sierpnia 1926 otrzymał zezwolenie na zmianę nazwiska „Podjadek” na „Słupeczański”. Był wówczas porucznikiem w 68 pp^[3].
↑ Franciszek Stanisław Nowicki (ur. 21 marca 1896) był odznaczony MN i SKZ. W marcu 1939 pełnił służbę w WIG na stanowisku topografa. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 i 11 lokatą w korpusie oficerów geografów^[4]. We wrześniu 1933 sprostowano imiona z „Franciszek III” na „Franciszek Stanisław”^[5].

Przypisy

↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 329, 497.
↑ ^a ^b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 328, 497.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 37 z 14 września 1926 roku, s. 306.
↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 328, 496.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 28 września 1933 roku, s. 212.

Bibliografia

Bolesław Krasiewicz, Oficerska Szkoła Służby Geograficznej, Wojskowy Przegląd Historyczny Nr 4 (126), Warszawa 1988, s. 30-41
BronisławB. Dzikiewicz BronisławB., Z teodolitem pod Monte Cassino, Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1984, ISBN 83-11-07043-1, OCLC 830240422 .
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
90 lat geografii wojskowej, Bellona 2009 nr specjalny
Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].

[2] Bolesław Władysław Tuora (ur. 11 czerwca 1899) był odznaczony KN, KW i SKZ. W marcu 1939 pełnił służbę w WIG na stanowisku topografa. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1937 i 15. lokatą w korpusie oficerów geografów^[1].

[4] Antoni Rudolf Zawadzki (ur. 5 lutego 1896) był odznaczony KN, KW (czterokrotnie) i SKZ. W marcu 1939 pełnił służbę w WIG na stanowisku kierownika działu terrofotograficznego Samodzielnego Referatu Fotogrametrycznego. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 w korpusie oficerów geografów^[2].

[6] Bronisław Słupeczański vel Podjadek (ur. 29 września 1896) był odznaczony KN i SKZ. W marcu 1939 pełnił służbę w WIG na stanowisku topografa. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 13. lokatą w korpusie oficerów geografów^[2]. 10 sierpnia 1926 otrzymał zezwolenie na zmianę nazwiska „Podjadek” na „Słupeczański”. Był wówczas porucznikiem w 68 pp^[3].

[9] Franciszek Stanisław Nowicki (ur. 21 marca 1896) był odznaczony MN i SKZ. W marcu 1939 pełnił służbę w WIG na stanowisku topografa. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 i 11 lokatą w korpusie oficerów geografów^[4]. We wrześniu 1933 sprostowano imiona z „Franciszek III” na „Franciszek Stanisław”^[5].

[CITEREFRybkaStepan2006329,_497-1] Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 329, 497.

[CITEREFRybkaStepan2006328,_497-3] Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 328, 497.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_37_z_14_września_1926_roku,_s._306-5] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 37 z 14 września 1926 roku, s. 306.

[CITEREFRybkaStepan2006328,_496-7] Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 328, 496.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_11_z_28_września_1933_roku,_s._212-8] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 28 września 1933 roku, s. 212.

[a]

[b]

[c]

[d]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]