Papieska elekcja 1287–1288
Papieska elekcja 4 kwietnia 1287 – 22 lutego 1288 – odbyła się po śmierci Honoriusza IV i zakończyła się wyborem Mikołaja IV, pierwszego papieża z zakonu franciszkanów. Lista uczestnikówHonoriusz IV zmarł 3 kwietnia 1287 w Rzymie na malarię. W wyborze jego następcy początkowo brało udział trzynastu z szesnastu kardynałów, jednak aż pięciu zmarło w trakcie tej elekcji. Ostatecznie w wyborze nowego papieża wzięło więc udział ośmiu kardynałów (siedmiu Włochów i Francuz)[1]:
Pięciu elektorów mianował Mikołaj III, sześciu Marcin IV, dwóch Urban IV. NieobecniTrzech kardynałów (dwóch Włochów i Francuz) było nieobecnych[1]:
Boccamazza był nominatem Honoriusza IV, Gerardo Bianchi Mikołaja III, a Jean Cholet Mikołaja IV. Przebieg elekcji13 kardynałów zebrało się w pałacu koło kościoła S. Sabina w Rzymie następnego dnia po śmierci Honoriusza IV. Z uwagi na silny antagonizm między rodami Orsini i Colonna przez kilka miesięcy głosowania nie przynosiły rezultatu a żadna ze stron nie wydawała się skłonna do kompromisu. Jednocześnie przez cały czas w mieście szalała epidemia malarii, która zbierała żniwo także wśród elektorów. Od maja do września zmarło aż pięciu kardynałów, a więc 1/3 stanu osobowego Świętego Kolegium. W tym stanie rzeczy pozostali kardynałowie podjęli decyzję o zawieszeniu obrad, a następnie wszyscy (z wyjątkiem Girolamo Masci) wyjechali z Rzymu[1][2]. Wybór Mikołaja IVWznowienie obrad nastąpiło dopiero w połowie lutego następnego roku z udziałem zalewie siedmiu kardynałów. Tym razem elektorzy szybko doszli do porozumienia i 15 lutego 1288 jednogłośnie wybrali w pisemnym głosowaniu biskupa Palestriny Girolamo Masci, który jako jedyny nie opuścił Rzymu po zawieszeniu obrad we wrześniu poprzedniego roku. Kardynał Girolamo Masci początkowo odmówił wprawdzie przyjęcia tiary, ale kardynałowie unieważnili jego odmowę i 22 lutego wybrali go ponownie. Tym razem elekt uległ i zaakceptował wybór, stając się pierwszym papieżem z zakonu franciszkanów. Przyjął imię Mikołaj IV, na cześć Mikołaja III, który mianował go kardynałem. Jeszcze tego samego dnia nowy papież został uroczyście intronizowany[1][2]. Przypisy |