Prawo nagłówków Betteridge’a – reguła, zgodnie z którą na każdy nagłówek prasowy kończący się znakiem zapytania można odpowiedzieć „nie”. Prawo to zostało nazwane tak od nazwiska Iana Betteridge’a, brytyjskiego dziennikarza piszącego o technice, aczkolwiek ogólna koncepcja prawa jest znacznie starsza. Zjawisko bywa zwane „prawem Davisa” lub „regułą publicystyczną”.

Nazwisko Iana Betteridge’a zaczęto kojarzyć z tym pojęciem po tym, gdy sformułował je w lutym 2009 roku, analizując^[1] artykuł serwisu TechCrunch z nagłówkiem „Czy serwis Last.fm właśnie przekazał informacje o słuchanej przez użytkowników muzyce do RIAA?” (ang. Did Last.fm Just Hand Over User Listening Data To the RIAA?)^[2]. Pisał o nieodpowiedzialnym dziennikarstwie, tłumacząc:

Pięć lat przed artykułem Betteridge’a analogicznej obserwacji dokonał brytyjski dziennikarz Andrew Marr i zamieścił ją w książce My Trade z 2004. Była to jedna z sugestii Marra dotycząca tego, jak czytelnik powinien interpretować teksty gazetowe.

W pracach naukowych prawo to nie obowiązuje – wręcz przeciwnie, na pytanie zadane w nagłówku przeciętnej pracy naukowej treść częściej sugeruje odpowiedź twierdzącą^[3].