Bohaterowie serialu na radzieckim znaczku pocztowym z 1988 roku
Wilk i Zając / Ja ci pokażę! / Czekaj, ja ci pokażę![1] / Ja ci dam nauczkę[2] / Jeszcze mnie popamiętasz[2] / Nie uciekaj, zajączku[3] / Popamiętasz mnie[3]/ Pokażę ci! (ros.Ну, погоди!, Nu, pogodi! [nupəɡɐ'dʲi], od słów Wilka tłumaczonych jako Ja ci pokażę! lub Pokażę ci!, dosłownie znaczących No, poczekaj!) – radziecki, potem rosyjskiserial animowany. Opowiada o przygodach Wilka, który próbuje dopaść Zająca. Ganiając się, przeżywają mnóstwo zabawnych przygód, z których Zając zawsze wychodzi cało.
Serial cieszył się dużą popularnością zwłaszcza w krajach bloku wschodniego. Na podstawie kreskówki powstały różne gry[4] oraz m.in. breloczki z podobiznami głównych bohaterów[5][6].
Historia
Filmy powstawały w moskiewskim studiu filmowym Sojuzmultfilm. Premiera pierwszego odcinka miała miejsce 1 stycznia 1969 roku. Odcinki 17 i 18, których sponsorem był operator telefoniczny AMT, wyprodukowało Studio 13. 19 i 20. odcinek powstały w studiu Christmas Film.
Twórcą serii oraz głównych postaci, a także reżyserem odcinków powstałych w latach 1969–1993 był Wiaczesław Kotionoczkin. Odcinki 17 oraz 18 stworzył Władimir Tarasow. W 2005 roku syn twórcy oryginalnej wersji, Aleksiej Kotionoczkin, postanowił kontynuować dzieło ojca, reżyserując nową serię kreskówki, a później zakończył w 2006 roku.
W latach 1969–1986 swych głosów użyczali postaciom Anatolij Papanow (Wilkowi) i Kłara Rumianowa (Zającowi). Po śmierci Papanowa w 1987 roku wstrzymano produkcję odcinków w studiu Sojuzmultfilm. Dopiero w 1993 roku powrócono do produkcji serialu.
W 2019 roku studio Sojuzmultfilm zapowiedziało powstanie kolejnych odcinków, z okazji 50-lecia kreskówki[7]. Premiera nowej serii, składającej się z 26 odcinków[8], miała nastąpić wiosną 2020[9] roku, ale nie nastąpiła w tym terminie.
Moneta z wizerunkiem dwójki głównych bohaterów
Postacie
Wilk/Волк (Wołk) [voɫk] – postać negatywna, nienawidzi Zająca od momentu, jak ten, podlewając kwiaty na swoim balkonie, przez przypadek zgasił mu papierosa. W każdym z odcinków bajki próbuje złapać i zjeść Zająca, jednakże nigdy mu się to nie udaje (stąd zawołanie Wilka na końcu każdego odcinka: „Nu, Zajec! Nu pagadi!”, tłumaczone jako: „No, Zającu! Ja ci pokażę!”). Wilk nałogowo pali papierosy i jest w stanie wypalić naraz całą paczkę.
Zając/Заяц (Zajac) ['zajɪʦ] – postać pozytywna, zawsze udaje mu się uciec przed Wilkiem. Zając jest postacią charakterystyczną: jeździ na łyżwach, śpiewa piosenki i występuje na scenie. Czasami zdarza mu się ratować Wilka z problemów.
Inne postacie – oprócz Wilka i Zająca w bajce pojawiły się również inne postacie, między innymi bardzo wielki i silny Hipopotam. W niektórych odcinkach bajki pełni on uniwersalne funkcje sytuacyjne, np. rolę budowniczego na placu budowy, dyrektora muzeum, sprzedawcy w sklepie, odźwiernego itp. W niektórych odcinkach bajki pojawił się również, między innymi, czarodziej Kot i śpiewaczka Lisica lub Baba Jaga.
Muzyka
Ścieżka dźwiękowa serialu w większości składa się z fragmentów utworów, które nie powstały specjalnie na jego potrzeby. Wiele z nich to znane przeboje, głównie radzieckie. Pojawiają m.in. piosenki Piesnia o drugie (pol. Piosenka o przyjacielu) Włodzimierza Wysockiego (odcinek 1), Dżudżalarim (pol. Moje kurczaki, odcinek 6) i Milion ałych roz (pol. Milion szkarłatnych róż) Ałły Pugaczowej (odcinek 14). Wykorzystano także utwory wykonawców zachodnich, m.in. kilka utworów Digital Emotion (odcinek 14), Popcorn w wersji wykonywanej przez zespół Elektrik Cokernut (odcinek 10), kilka utworów Jamesa Lasta (odcinek 11), a także wiele standardów. W serialu wykorzystano także dwa polskie utwory: w odcinku 4 dwa razy pojawia się fragment Orkiestr dętych z repertuaru Haliny Kunickiej, a w odcinku 5 słychać utwór Ala ma kotaJerzego Woźniaka. Muzyka tytułowa została zaczerpnięta z utworu Vízisí[10] (węg.narty wodne) węgierskiego kompozytora Tamása Deáka.
Spis odcinków
W 1969 roku powstał odcinek pilotażowy w reżyserii Giennadija Sokolskiego. Zając leży w dziecięcym wózeczku, za którym wilk zaczyna swój słynny pościg Nu, pogodi!. Film jest częścią serii Wesoła karuzela – Wesoła karuzela nr 1. Jest to pierwsza opowieść o Wilku i Zającu, z której zrodził się animowany serial telewizyjny Czekaj, ja ci pokażę![11][12].
Numer
Odcinek
Rok
Literatura
Rosyjski tytuł
1.
Na plaży / Miejska plaża[13] / Spotkanie na plaży[14]
1969
A. Kurlandski, A. Chajt, Spotkanie na plaży: Czekaj, ja ci pokażę!, przeł. z jęz. ros. Jadwiga Białowąs, Lublin 1985.
1972: XVIII Międzynarodowy Festiwal Filmów Sportowych w Cortina d’Ampezzo (Włochy) – nagroda w kategorii filmów dla dzieci i srebrna nagroda włoskiego centrum sportowego;
1972: IV Festiwal filmów sportowych, Odessa – srebrny medal.
Chronologia
Odcinek 1-16
Pierwsze szesnaście odcinków nakręcono w latach 1969–1986:
Po śmierci Anatolija Papanowa w 1987 roku, aktora podkładającego głos Wilkowi, wstrzymano produkcję odcinków.
W 1993 roku, na 25-lecie kreskówki, stworzono dwa następne odcinki, ale siedemnasty odcinek wypuszczono w 1994 roku, a osiemnasty w 1995 roku. Odcinek osiemnasty jest poświęcony pamięci Anatolija Papanowa. Postaci Wilka podłożono kwestie wypowiadane przez Papanowa pochodzące z wcześniejszych odcinków.
Oba odcinki wraz z Wiaczesławem Kotionoczkinem stworzył Władimir Tarasow.
W 2005 roku syn twórcy kreskówek Aleksiej Kotionoczkin postanowił stworzyć nową wersję kreskówki, tworząc dziewiętnasty i dwudziesty odcinek w 2006 roku.
Głosu użyczali Igor Chriszczenko Wilkowi i Olga Zwieriewa Zającowi.
Po 32 latach do pisania scenariusza wrócił też Feliks Kamow, który napisał scenariusz do pierwszych siedmiu odcinków. Oprócz niego scenariusz napisał również Aleksandr Kurlandski, który był scenarzystą w każdym odcinku.
Ну, погоди! Выпуск 1: Погоня[44] (5 kwietnia 2002)[45]
Ну, погоди! Выпуск 2: Круглый счёт[46] (17 marca 2002)[47]
Ну, погоди! Выпуск 3: Песня для зайца[48] (11 grudnia 2003)[49]
Ну, погоди! Выпуск 4: Догонялки[50] (20 maja 2005)[51]
Ну, погоди! Выпуск 5: По следам зайца[52] (24 grudnia 2010)[53]
Materiały pamiątkowe
3 ruble25 rubli
We wrześniu 2010 r. Mennica Polska (producent) Niue (emitent) wydała drugą monetę z Wilkiem i Zającem w serii kolekcjonerskich monet „Bohaterowie kreskówek”[54][55].
W lipcu 2018 r., z okazji 50. rocznicy urodzin, Bank Rosji wydał okolicznościowe monety. Otrzymano srebrne monety o nominałach 3 rubli i monetach z metali nieszlachetnych, w nieżelaznych i zwykłych wzorach, o nominałach 25 rubli. Po jednej stronie monety znajdują się Zając i Wilk, a po drugiej rosyjski herb. Całkowity nakład serii wynosił ponad 500 tysięcy egzemplarzy.
↑ abTadeusz Balant, Zdzisław Budaszewski, Współczesność i tradycja w filmie radzieckim – filmy oświatowe, Wydawnictwo Katalogów i Cenników, Warszawa 1977, s. 70.
↑ abTadeusz Balant, Zdzisław Budaszewski, Współczesność i tradycja w filmie radzieckim – filmy oświatowe, Wydawnictwo Katalogów i Cenników, Warszawa 1977, s. 72.
.jpg)
