Edukację muzyczną rozpoczął w domu kultury w Gostyniu, wówczas był zafascynowany wykonawcami z kręgu rock and rolla, m.in. Billem Haleyem. Jego pierwszym instrumentem była gitara akustyczna marki Gibson. Duże wrażenie zrobiły na nim pierwsze koncerty zespołu Czerwone Gitary, po których zapragnął zostać zawodowym muzykiem. W 1968 roku, gdy miał 13 lat, założył swój pierwszy zespół – Błękitni. Z kolejnym autorskim zespołem Hot Projekt w roku 1975 uczestniczył w Wielkopolskich Rytmach Młodych, gdzie poznał akustyka Andrzeja Modrzejewskiego. Dzięki jego pomocy w roku 1977 trafił do zespołu Heam, z którym zagrał swoją pierwszą dużą trasę koncertową na terenie ówczesnego Związku Radzieckiego. Pierwszego profesjonalnego nagrania Wojciech Hoffmann dokonał w roku 1978 z orkiestrą Zbyszka Górnego – grał temat z Jeziora łabędziego Czajkowskiego[4]. Również w 1978 odbył trasę z Haliną Frąckowiak po ZSRR, zarabiał 65 rubli za koncert.
W 1980 dołączył do grupy Turbo, założonej przez basistę zespołu Heam – Henryka Tomczaka. Pierwsza płyta Turbo, zawierająca m.in. tytułowy przebój Dorosłe dzieci, ukazała się w roku 1983. Po wydaniu płyty koncertowej Alive! w roku 1988 w zespole nastąpił rozłam, w konsekwencji czego grupa Turbo rozpadła się w 1991 roku[4]. Zespół oficjalnie reaktywował się na stałe 1 stycznia 1996.
Wydał trzy solowe albumy. Pierwszy z nich ukazał się w 2003 roku, była to płyta instrumentalna pt. Drzewa. Stylistyka albumu została osadzona w nurcie rocka progresywnego. Drugi album, koncert na nośniku DVD pt. Back to the Past ukazał się w 2011 roku, zaś premiera trzeciego przypadła na luty 2015. Album został zatytułowany Behind the Windows, a jego w nagraniu gościnnie wzięli udział m.in.: Grzegorz Skawiński, Leszek Cichoński i Arkadiusz Malinowski[6].
Dyskografia
Wojciech Hoffmann podczas koncertu zespołu Turbo, Zeppelin Hall, Poznań (2007)
↑LeszekL.GnoińskiLeszekL., JanJ.SkaradzińskiJanJ., Encyklopedia Polskiego Rocka, Warszawa: Świat Książki, 1997, s. 318, ISBN 83-7129-570-7, OCLC43868642.
