Wojska aeromobilne – jeden z rodzajów wojsk wchodzących w skład wojsk lądowych. Łączą w sobie dotychczasowe wojska powietrznodesantowe, desantowo-szturmowe, kawalerię powietrzną i lotnictwo wojsk lądowych^[1][2].

Wojska te posiadają największe taktyczne i operacyjne możliwości manewrowe, rajdowe i specjalne. Ich zdolności przerzutu oraz możliwość rażenia środków opancerzonych przeciwnika czynią je szczególnie predysponowanymi do szybkiego działania. Jednostki te szkolą się i walczą jako zespoły połączone wraz z pododdziałami wsparcia we współdziałaniu z lotnictwem sił powietrznych. Są zdolne do prowadzenia działań głębokich, przecięcia dróg zaopatrzenia i ewakuacji, opanowania lotnisk, niszczenia elementów dowodzenia, blokowania jednostek wzmocnienia oraz uchwycenia kluczowych obiektów terenowych.

Wojska aeromobilne mogą działać w powiązaniu z innymi rodzajami sił zbrojnych, innymi rodzajami wojsk np. wojskami zmechanizowanymi lub samodzielnie. Duże zagrożenie siłami i środkami wojsk aeromobilnych może spowodować osłabienie sił i środków przeciwnika przez zmuszenie go do wydzielenia większych sił i środków w celu ochrony kluczowych obiektów i terenów położonych na tyłach, które są poza zasięgiem wyłącznie piechoty atakujących wojsk lądowych.

Użycie takich wojsk umożliwia dowódcom szybką reakcję na całej szerokości i głębokości ich obszaru odpowiedzialności, a zatem pomaga w przejęciu inicjatywy i uzyskaniu swobody działania. Wojska aeromobilne są również odpowiednie do pełnienia roli wysoce mobilnego odwodu.

Mogą być zorganizowane jako:

• formacja, która posiada organiczne statki powietrzne w wystarczającej ilości do podjęcia działań aeromobilnych bez potrzeby wykorzystywania dodatkowych pododdziałów lotnictwa;
• formacja, która nie posiada wystarczającej ilości własnych statków powietrznych i dlatego też wymaga wsparcia. Może to wymagać wspólnych treningów z nowo przydzielonymi statkami powietrznymi;
• formacja, która posiada własne statki powietrzne, lecz nie posiada sił desantowych i musi mieć je przydzielone do wykonania określonego zadania. Głównym przedmiotem do rozważenia w tym wypadku jest konieczność wspólnego szkolenia i treningów przed zaangażowaniem tych sił.

Możliwości wojsk aeromobilnych:

• atak z dowolnego kierunku, uderzając w cele znajdujące się w trudno dostępnym terenie, przemieszczanie się nad przeszkodami i obejście pozycji przeciwnika w celu uzyskania zaskoczenia;
• szybkie rozmieszczenie i przegrupowanie, pozwalające na szybką koncentrację sił walczących na kluczowych pozycjach. Są zdolne do szybkiego rozśrodkowania się w celu zmniejszenia podatności na oddziaływanie przeciwnika;
• umożliwiają dowódcy szybkie wzmocnienie bądź zluzowanie walczących sił na dużych odległościach;
• możliwość przeprowadzenia działań niezależnie od rozmieszczenia naziemnych dróg komunikacji.

W skład wojsk aeromobilnych wchodzą związki taktyczne, oddziały, pododdziały^[3]:

• kawalerii powietrznej
• desantowo-szturmowe
• powietrznodesantowe
• lotnictwa wojsk lądowych
• komandosów

Doraźnie tworzone są elementy ugrupowania bojowego wykonujące zadania w wymiarze powietrzno-lądowym^[4]:

• grupy desantowo-szturmowe
• zgrupowania aeromobilne

Brygady			Bataliony
Oznaka	Nazwa	Miejsce	Oznaka	Nazwa	Miejsce
	25 Brygada Kawalerii Powietrznej	Tomaszów		1 batalion kawalerii powietrznej	Leźnica Wielka
				7 batalion kawalerii powietrznej	Tomaszów
				1 dywizjon lotniczy	Leźnica Wielka
				7 dywizjon lotniczy	Nowy Glinnik
	6 Brygada Powietrznodesantowa	Kraków		6 batalion powietrznodesantowy	Gliwice
				16 batalion powietrznodesantowy	Kraków
				18 batalion powietrznodesantowy	Bielsko-Biała
	1 Brygada Lotnictwa Wojsk Lądowych	Inowrocław		49 Baza Lotnicza	Pruszcz
				56 Baza Lotnicza	Inowrocław

• Michał Huzarski (red.), Jarosław Wołejszo (red.): Leksykon obronności. Polska i Europa. Warszawa: Wydawnictwo „Bellona”, 2014, s. 70. ISBN 978-83-11-13382-2.
• Krzysztof Krakowski (red.): Wskaźniki taktyczne wojsk lądowych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej, 2014. ISBN 978-83-7523-295-0.
• Regulamin działań wojsk lądowych. Warszawa: Dowództwo Wojsk Lądowych, DWLąd16/99.
• Krzysztof Załęski: Siły zbrojne. Teoria i praktyka funkcjonowania. Warszawa: Dyfin SA, 2018, s. 74-75. ISBN 978-83-8085-693-6.

• Polskie Wojska Aeromobilne