Utworzony w 1815[1] wchodził w struktury 2 Dywizji Piechoty[2]. Stacjonował w Warszawie[3]. Koszary, zwane Sapieżyńskimi, mieściły się przy ulicy Zakroczymskiej. II batalion 4 pułku stacjonował w Koszarach Sierakowskich przy ulicy Konwiktorskiej. Pułk w okresie pokojowym składał się ze sztabu i dwóch batalionów po cztery kompanie, oraz związanych z batalionami dwoma kompaniami rezerwowymi[a]. Stan kompanii wynosił 4–6 oficerów, 14–16 podoficerów i 184 szeregowych. Stan batalionu 830 żołnierzy. Stan Pułku: 5 oficerów starszych, 54–55 oficerów młodszych, 160 podoficerów, 72 muzyków, 1664–1676 szeregowych oraz 5 oficerów i 71–82 podoficerów i szeregowych niefrontowych[b]. W sumie w Pułku służyło około 2050 żołnierzy. Pierwsze dwie kompanie Pułku były kompaniami wyborczymi, czyli grenadierską i woltyżerską, pozostałe centralnymi zwane fizylierskimi, czyli strzeleckimi[5].
W czasie wojny przewidywano rozwinięcie Pułku do czterech batalionów po osiem kompanii każdy. W każdym batalionie etatu wojennego tworzono na bazie jednej z nowo powstałych kompanii kompanię woltyżerską[4].
Po wybuchu powstania listopadowego zreorganizowano piechotę. Pułk wszedł w skład nowo sformowanej 3 Dywizji Piechoty[6]. 26 kwietnia 1831 przeprowadzono kolejną reorganizację piechoty armii głównej dzieląc ją na pięć dywizji. Pułk znalazł się w 1 Brygadzie 3 Dywizji Piechoty[7].
Czwartacy byli ulubieńcami Wielkiego Księcia Konstantego. Słynęli ze swoich żartów i figli, których doświadczył sam Konstanty, na przykład ukradli mu płaszcz podbity norkami.
Kapitanowie: Józef Krzyżtoporski, Wincenty Słubicki, Aleksy Kosicki
krzyż złoty:
Kapitanowe: Michał Chmielewski, Julian Dunin, Mateusz Łosowski, Tadeusz Niemontowski, Wojciech Pawłowski, Tytus Przeradzki, Ludwik Rayszel
Porucznicy: Józef Wyszkowski, Wincenty Rudnicki, Adam Wodziński, Walenty Tomaszewski, Julian Zajączkowski, Stefan Spoćko, Franciszek Borzęcki, Stanisław Radliński, Józef Wojciechowski, Jan Neumark, Michał Jamont Jawoysz, Feliks Świderski.
Podporucznicy: Adam Drychel, Platon Dunin, Leonard Rozbicki, Jakób Obuchowski, Jacenty Lewartowski, Kazimierz Słubicki, Tomasz Malanowicz, Mateusz CIchewicz. Lekarz batalionowy: Adam Raciborski.
krzyż srebrny:
Sierżanci starsi: Karol Drożański, Jan Merkel, Michał Baczewski, Jan Wiliński, Ignacy Graszyński.
Podchorąży: Paweł Królikowski, Anastazy Jędrzejewicz.
Podoficerowie: Wal. Bojanowski. Józef Samora, Leon Zapalski, Feliks Jędrzejewski, Andrzej Dziarkowski, Karol Berstedt, Karol Chmielewski, Maksym. Routa, Ignacy Jabłoński, Paweł Szatkowski, Adolf Ambrozyusz, Andrzej Skwierczyński.
Dobosze: Stanisław Łojek, Franciszek Sokołowski
Żołnierze: Stanisław Dzikowski, Michał Korwina, Tomasz Barwiński, Michał Marciejewski, Ludwik Bednarek, Maciej Ługowski, Józef Różyński, Franciszek Komar, Andrzej Wesołowski, Jan Dziarkowski, Franciszek Kotowski, Wojciech Batory, Walenty Kostrzewa, Józef Piotrowski, Franciszek Szaniawski, Kazimierz Aliszkiewicz, Antoni Gibczyński, Bartłomiej Aytutys, Filip Chudy, Jakób Kotowski, Aleks. Jakubicz, Szymon Niegodzisz.
Felczer starszy: Piotr Dębicki
Uzbrojenie i umundurowanie
Uzbrojenie podstawowe piechurów stanowiły karabiny skałkowe. Pierwotnie były to karabiny francuskie wz. 1777 (kalibru 17,5 mm), później zastąpione rosyjskimi z fabryk tulskich wz. 1811 (kalibru 17,78 mm). Poza karabinami piechurzy posiadali bagnety i tasaki (pałasze piechoty). Wyposażenie uzupełniała łopatka saperska, ładownica na 40 naboi oraz pochwa na bagnet.
Umundurowanie piechura składało się z granatowej kurtki i sukiennych, białych spodni. Naramienniki białe, numer dywizji (2) czerwony[13]. Używano czapek czwórgraniastych. Po reformie w roku 1826 wprowadzono pantalony zapinane na guziki. Czapki czwórgraniaste zastąpiono kaszkietami z czarnymi daszkami i białymi sznurami. Na kaszkiecie znajdowała się blacha z orłem, numer Pułku oraz ozdobny pompon.
Chorągiew
Na tle granatowego krzyża kawalerskiego w czerwonym polu, w otoku z wieńca laurowego umieszczony był biały orzeł ze szponami, dziobem i koroną złoconą. Pola między ramionami krzyża – czarne z białym, a w rogach płata królewskie inicjały: A I, później M I z koroną, otoczone wieńcami laurowymi[14].