Share to: share facebook share twitter share wa share telegram print page

 

Ottynia

Ottynia
Ilustracja
Cerkiew Wprowadzenia Bogurodzicy do Świątyni (UKP PM)
Herb
Herb
Państwo

 Ukraina

Obwód

 iwanofrankiwski

Rejon

kołomyjski

Powierzchnia

17,77 km²

Wysokość

268 m n.p.m.

Populacja (2001)
• liczba ludności
• gęstość


5327
308 os./km²

Nr kierunkowy

+380 3433

Kod pocztowy

78223

Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego
Mapa konturowa obwodu iwanofrankiwskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Ottynia”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej znajduje się punkt z opisem „Ottynia”
Ziemia48°44′N 24°51′E/48,733333 24,850000

Ottynia[1] (w okresie II Rzeczypospolitej Otynia; ukr. Отинія – Otynija) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie iwanofrankiwskim, w rejonie kołomyjskim. W 2024 roku liczyło ok. 5,1 tys. mieszkańców[2].

Znajduje się tu powstała w XIX w. stacja kolejowa Ottynia, położona na linii LwówCzerniowce.

Historia

Ottynia została pierwszy raz wspomniana w dokumentach z 1610 roku jako rezydencja magnacka. W 1669 roku Wacław Potocki ufundował w Ottyni pierwszy drewniany kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny[3]. W I Rzeczypospolitej należała województwa ruskiego, pod zaborem austriackim wchodziła w skład prowincji Galicja. W 1880 roku miejscowość liczyła 3714 mieszkańców w tym 1557 Żydów, w 1913 roku liczyła ok. 5000 mieszkańców, w tym 1000 Polaków, 2000 Żydów, 1500 Rusinów oraz 500 Czechów i Niemców.

W latach 1902–05 w miejscu drewnianej świątyni z 1766 r. wybudowano nowy murowany kościół[4], którego ołtarz ozdobili artyści sprowadzeni z Tyrolu w 1911 roku.

Przed pierwszą wojną światową w mieście funkcjonowała duża fabryka maszyn rolniczych „Bredt” zatrudniająca ponad 400 pracowników, fabryka znajdowała się w pobliżu dworca kolejowego. W mieście znajdował się dwór i park, własność Łukaszewiczów. Miasto było siedzibą rabinatu, mieszkał tu również rabin „cudotwórca” Chaim Hager.

W II Rzeczypospolitej miasto należało do powiatu tłumackiego w województwie stanisławowskim. W 1931 r. liczyła 4777 mieszkańców, w tym prawie 1000 Polaków. Pozostali to Żydzi, Ukraińcy i Niemcy.

W latach 1940–1941 okupanci sowieccy zamordowali 5 polskich policjantów oraz zesłali na Syberię kilkudziesięciu Polaków, z których część tam zginęła. W sierpniu 1941 roku doszło w Ottyni do krwawego pogromu ludności żydowskiej z rąk niemieckich oraz mieszkających tu Ukraińców. Żydzi, którzy przeżyli, trafili później do obozu koncentracyjnego. W latach 1941–1946 z rąk nacjonalistów ukraińskich z OUN - UPA zginęło 32 Polaków[5][6]. 25 lipca 1944 roku Ottynia została zdobyta przez wojska radzieckie[7].

W czasie okupacji niemieckiej mieszkające tutaj Polki, Maria Sulikowska i Olucia Somienek, udzielały pomocy Żydom, za co po wojnie Instytut Jad Waszem uhonorował je tytułami Sprawiedliwych wśród Narodów Świata[8][9].

Po drugiej wojnie światowej, Polacy w wyniku podjętej decyzji o wysiedleniu z rodzinnych stron przewieźli we własnych kufrach i skrzyniach (tzw. komitet zaprzysiężonych obywateli) do Polski całe wyposażenie kościoła z Ottyni, w tym też obraz Matki Bożej z ołtarza głównego, namalowany przez Kazimierza Ładońskiego w 1718 r. Do dziś wyposażenie to znajduje się kościele w Ligocie Książęcej koło Namysłowa[10]. Kościół w Ottyni, zamknięty w 1945 r. i zamieniony na magazyn, został oddany katolikom w 1992 r[11].

Ludzie powiązani z miastem

 Z tym tematem związana jest kategoria: Ludzie związani z Ottynią.
  • Stanisław Perenc – polski ksiądz rzymskokatolicki, proboszcz w Ottyni od 1937 r., aresztowany przez NKWD w 1945 r., zamordowany w nieznanych okolicznościach[12].
  • Barbara z Tyszkiewiczów Tokarska – polska ekonomistka, autorka publikacji "Otynijskie gawędy i wspomnienia"[13].
  • Josyf Hanczakowski – ukraiński prezes sądu w Ottyni
  • Stepan Rybak – ukraiński piłkarz
Polscy burmistrzowie Otyni w okresie II RP
Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Otyni
Urodzeni w Ottyni
Inni

Zobacz też

Przypisy

  1. Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2019. ISBN 978-83-254-2578-4.
  2. ПАСПОРТ Отинійської територіальної громади станом на 01.01.2024 (pdf). Rada.info — інформаційний портал місцевого самоврядування України. [dostęp 2024-11-02]. (ukr.).
  3. Otynia [online], www.rkc.lviv.ua [dostęp 2023-09-12].
  4. kościół ottyński - Mój serwis WWW [online], tozd.home.pl [dostęp 2022-08-18].
  5. Otynia – Blisko Polski [online] [dostęp 2023-04-11] (pol.).
  6. Henryk Komański, Szczepan Siekierka, Eugeniusz Różański, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w Województwie Stanisławowskim 1939–1946, Wrocław: ALTA 2, 2008, s. 704-706, ISBN 978-83-85865-13-1, OCLC 261139661.
  7. ВОВ-60 – Сводки. victory.mil.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-08-10)]..
  8. Prow Maria (Sulikowska). collections.yadvashem.org. [dostęp 2024-08-13]. (ang.).
  9. Somienek Olucia. collections.yadvashem.org. [dostęp 2024-08-13]. (ang.).
  10. Z Ottyni do Ligoty Książęcej [online], www.nowezycie.archidiecezja.wroc.pl [dostęp 2023-04-11].
  11. OTYNIA. Kościół p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny (1905). Iwano-Frankiwski obw., Kołomyjski r-n | Kościoły i kaplice Ukrainy [online], rkc.in.ua [dostęp 2023-04-11].
  12. STANISŁAW PERENC — MARTYROLOGIUM [online], www.swzygmunt.knc.pl [dostęp 2023-04-11].
  13. Barbara Tokarska, Otynijskie gawędy i wspomnienia, 118-120, okładka, ISBN 83-87802-86-7.
  14. Z ostatnich dni. Nowy burmistrz i nowy ławnik w Ottyni. „Wschód”, s. 7, Nr 31 z 30 listopada 1936. 
  15. Jan Boczar (red.), Nasze otynijskie strony i stroniec, WER GRAF, s. 162-163.
  16. d, Plezia Zbigniew [online], Błyskawica - Towarzystwo Przyjaciół Okrętu, 6 lipca 2020 [dostęp 2023-09-12] (pol.).
  17. Archiwum Kresowe [online], dzierzoniowskiearchiwum.pl [dostęp 2023-04-28].
  18. Obywatelstwo honorowe miasta Otynji dla pana Prezydenta. „Wschód”, s. 2, Nr 16 z 30 czerwca 1936. 

Linki zewnętrzne

Prefix: a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9

Portal di Ensiklopedia Dunia

Kembali kehalaman sebelumnya