SMS „Dukla”

Okręt w służbie francuskiej jako „Matelot Leblanc”
Klasa	niszczyciel
Typ	Tátra
Historia
Stocznia	Danubius Werft, Porto Ré
Wodowanie	28 lipca 1917
K.u.K. Kriegsmarine
Nazwa	SMS „Dukla”
Wejście do służby	7 listopada 1917[1]
Wycofanie ze służby	1918
Marine nationale
Nazwa	„Matelot Leblanc”
Wejście do służby	1920
Wycofanie ze służby	1936
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	projektowa 880 t pełna: 1045 t
Długość	pełna: 85,4 m
Szerokość	7,8 m
Zanurzenie	2,4 m
Napęd
6 kotłów parowych 2 turbiny parowe AEG-Curtis 22 360 shp
Prędkość	32,6 węzła
Uzbrojenie
2 x armata okrętowa 100 mm L/50 6 x armata okrętowa 66 mm L/45 1 x ciężki karabin maszynowy 8 mm 4 x wyrzutnia torped kal. 450 mm
Załoga	114

SMS Dukla – austro-węgierski niszczyciel z początku XX wieku. Dziewiąta jednostka typu Tátra, trzecia z drugiej serii okrętów tego typu. „Dukla” przetrwała I wojnę światową i w 1920 roku została przekazana Francji. Niszczyciel został wcielony do Marine nationale pod nazwą Matelot Leblanc. Skreślony z listy floty w 1936 roku.

„Dukla” wyposażona była w sześć kotłów parowych opalanych ropą, dwa z nich mogły być również opalane węglem. Współpracowały one z dwoma turbinami parowymi AEG-Curtis. Okręt uzbrojony był w dwie pojedyncze armaty kalibru 100 mm L/50 (po jednej na dziobie i rufie), sześć pojedynczych armat 66 mm L/45 (po trzy na każdej burcie), ciężki karabin maszynowy Schwarzlose kalibru 8 mm oraz dwie podwójne wyrzutnie torped kalibru 450 mm. Dwie armaty 66 mm ustawione były na podstawach przeciwlotniczych.

• Niszczyciele typu Tátra
• Cesarsko-Królewska Marynarka Wojenna

• Robert Gardiner, Randal Gray: Conway's All The World's Fighting Ships 1906-1921. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1985. ISBN 978-0-87021-907-8. Brak numerów stron w książce