Na tę stronę wskazuje przekierowanie z „E101”. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.

Ryboflawina

Witamina B2
Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) 7,8-dimetylo-10-[(2S,3S,4R)-2,3,4,5-tetrahydroksypentylo]benzo[g]pterydyno-2,4-dion Inne nazwy i oznaczenia E101(i), laktoflawina
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C17H20N4O6
Masa molowa	376,36 g/mol
Wygląd	krystaliczny proszek o barwie żółtej do pomarańczowej, o delikatnym zapachu
Identyfikacja
Numer CAS	83-88-5
PubChem	1072
DrugBank	DB00140
SMILES CC1=CC2=C(C=C1C)N(C3=NC(=O)NC(=O)C3=N2)C[C@@H]([C@@H]([C@@H](CO)O)O)O
Właściwości Temperatura topnienia 290 °C
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC	A11HA04, S01XA26
Farmakokinetyka Działanie witamina
Multimedia w Wikimedia Commons

Zobacz hasło ryboflawina w Wikisłowniku

Witamina B₂ (E101, ryboflawina, łac. riboflavinum) – organiczny związek chemiczny, połączenie rybitolu i flawiny. W organizmie człowieka pełni funkcję witaminy, której niedobór może powodować zaburzenia w funkcjonowaniu układu nerwowego oraz stany zapalne błon śluzowych.

Ryboflawina jest zaliczana do witamin z grupy B, gdyż jest prekursorem dwóch ważnych koenzymów i jest rozpuszczalna w wodzie. Jest degradowana przez promieniowanie UV.

Dzienne zapotrzebowanie na witaminę B₂ wynosi około 1,5 mg.

W formie koenzymów:

• FMN – mononukleotyd flawinowy, powstały wskutek fosforylacji ryboflawiny;
• FAD – dinukleotyd flawinoadeninowy, powstały wskutek reakcji FMN z ATP.

Ryboflawina bierze udział w procesach utleniania i redukcji, współdziała w prawidłowym funkcjonowaniu układu nerwowego, współuczestniczy z witaminą A w prawidłowym funkcjonowaniu błon śluzowych, dróg oddechowych, śluzówki przewodu pokarmowego, nabłonka naczyń krwionośnych i skóry, uczestniczy w przemianach aminokwasów i lipidów.

Odgrywa ważną rolę w funkcjonowaniu narządu wzroku^[1].

Opóźnienie wzrostu, uszkodzenie gałek ocznych i rogówki, pogorszenie ostrości wzroku, światłowstręt, łzawienie, łatwe męczenie się oczu i okołorogówkowe wrastanie naczyń, swędzenie w okolicy ujścia pochwy, wypadanie włosów, kłopoty z koncentracją, zawroty głowy, bezsenność, zaburzenia oddychania, obrzmienie lub pękanie błony śluzowej jamy ustnej, zapalenie czerwieni warg, języka lub błon śluzowych, pleśniawki, zajady jamy ustnej, łojotok, choroby układu nerwowego, dystrofie mięśni, łuszczące się zmiany skórne okolic nosa, ust, czoła i uszu.

Bardzo trudno przedawkować witaminę B₂ biorąc ją doustnie, ponieważ słaba rozpuszczalność w jelicie chroni przed wchłonięciem niebezpiecznych jej ilości. Ponieważ jest rozpuszczalna w wodzie, jej nadmiar może zostać wydalony z moczem, choć toksyczną dawkę można podać poprzez zastrzyk^[2].

Występuje w wątrobie, chudych serach, migdałach, grzybach, jajach, zielonych częściach warzyw, łososiu, pstrągu, makreli, pełnoziarnistym pieczywie, małżach, fasoli, grochu, soi, mleku, jogurcie, kefirze, maślance, drożdżach i orzechach włoskich, a także w różnych rodzajach mięs.

W preparatach może pochodzić z roślin genetycznie zmodyfikowanych w kierunku wytwarzania ryboflawiny^[3].

Ryboflawinę stosuje się przy produkcji płatków kukurydzianych (także zbożowych), masła orzechowego, napojów kakaopodobnych i kawy^[3]. Wykorzystuje się ją również jako substancję barwiącą w niektórych mieszankach przyprawowych^[4], kisielach mlecznych (budyniach) w proszku^[5] oraz napojów energetycznych^[6].

• Farmakologia: podstawy farmakoterapii. Podręcznik dla studentów medycyny i lekarzy pod redakcją Wojciecha Kostowskiego i Zbigniewa S. Hermana. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2008, s. 394–395. ISBN 978-83-200-3725-8.
• Jan Kazimierz (-1997) Podlewski, Alicja Chwalibogowska-Podlewska, Robert Adamowicz: Leki współczesnej terapii. Warszawa: Split Trading, 2005, s. 559–560. ISBN 83-85632-82-4.