Aleksander Meysztowicz
Aleksander Meysztowicz (ur. 8 grudnia 1864 w Pojościu[2] k. Poniewieża, zm. 14 lutego 1943 w Rzymie) – polski ziemianin, w latach 1921–1922 prezes Tymczasowej Komisji Rządzącej Litwy Środkowej, minister sprawiedliwości, przedstawiciel „żubrów wileńskich”[3]. Ojciec Waleriana Meysztowicza. ŻyciorysPochodził z rodziny ziemiańskiej. Urodził się i wychował na Kowieńszczyźnie. Gimnazjum ukończył w Wilnie, a potem studiował na UJ w Krakowie. Po śmierci rodziców odziedziczył duży majątek – Pojoście, którym zaczął zarządzać. W latach 1900–1904 prezes Towarzystwa Rolniczego Kowieńskiego i Kowieńskiego Towarzystwa Wzajemnych Ubezpieczeń od Ognia. Wziął udział w uroczystym odsłonięciu pomnika Katarzyny II Wielkiej w Wilnie 23 września 1904 roku[4]. Od 1909 do 1917 mieszkał w Petersburgu oraz był członkiem rosyjskiej Rady Państwa. Był członkiem jako hospitant Komitetu Narodowego Polskiego[5]. Od 1917 prezes Wileńskiego Banku Ziemskiego. W latach 1917–1918 był głównym działaczem ziemian kresowych w Stronnictwie Narodowo-Zachowawczym. Organizował związki ziemian na polskich kresach. W latach 1921–1922 był prezesem Tymczasowej Komisji Rządzącej Litwy Środkowej. Podpisał akt ponownego złączenia Ziemi Wileńskiej z Rzecząpospolitą. Minister sprawiedliwości w rządach Józefa Piłsudskiego i Kazimierza Bartla. Od 1933 tajny szambelan papieski. W 1939 wyjechał do Rzymu, gdzie zmarł. Został pochowany w krypcie kościoła św. Anny na Watykanie[6]. Odznaczenia
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Information related to Aleksander Meysztowicz |