Fryderyk Karol Heski

Fryderyk Karol Heski

Fryderyk Karol Heski
Król elekt Finlandii (jako Väinö I)
Okres	od 9 października 1918 do 14 grudnia 1918
Poprzednik	Michał II Romanow
Następca	republika
Dane biograficzne
Dynastia	heska
Data urodzenia	1 maja 1868
Data śmierci	28 maja 1940
Ojciec	Fryderyk Wilhelm Heski
Matka	Anna Pruska
Żona	Małgorzata Hohenzollern
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Fryderyk Karol Ludwik Konstantyn, książę Hesji-Kassel (ur. 1 maja 1868 w Gut Panker; zm. 28 maja 1940 w Kassel) – tytularna głowa rodu Hessen-Kassel, pod koniec 1918 niekoronowany król Finlandii.

Był trzecim synem Fryderyka Wilhelma, tytularnego władcy Hesji-Kassel i księżniczki Anny Pruskiej. W 1891 roku był zamieszany w skandal z udziałem cesarza Wilhelma II, zwany aferą Kotze. Wraz z wieloma innymi członkami rodów arystokratycznych został oskarżony o ekscesy seksualne^[1]. Książę Fryderyk Karol miał nieskomplikowany charakter. Zdaniem cesarza Wilhelma II miał melancholijną, skłonną do filozofowania naturę^[2]. Poza tym był pilny. Miał zamiłowanie do archeologii, sztuki i literatury.

9 października 1918 fiński parlament wybrał Fryderyka na dziedzicznego króla Finlandii pod imieniem Karola I. Wkrótce imię zmieniono na fińskie Väinö I. Miał nosić tytuł „król Finlandii i Karelii, książę Alandii, wielki książę Laponii, pan Północy”. Sporządzono dla niego koronę i szykowano się do koronacji. Fryderyk nie zdążył jednak wyjechać do Finlandii, a po klęsce Niemiec abdykował 14 grudnia 1918.

• Krzyż Wielki z Łańcuchem Orderu Lwa Złotego (1885, Hesja)^[3][4]
• Krzyż Wielki Orderu Ludwika (1892, Hesja)^[4]
• Order Słonia (Dania)^[5]
• Order Orła Czarnego (Prusy)^[3][5]
• Order Orła Czerwonego (Prusy)
• Krzyż Wielki Orderu Łaźni (Wlk. Brytania)^[5]
• Krzyż Wielki Orderu Wierności (Badenia)^[6]
• Krzyż Wielki Orderu Zbawiciela (Grecja)^[3]
• Krzyż Wielki Orderu Alberta Niedźwiedzia (Anhalt)^[7]
• Krzyż Wielki Orderu Świętego Aleksandra (Bułgaria)^[3]
• Krzyż Wielki Orderu Domowego i Zasługi (Oldenburg)^[3]
• Krzyż Wielki Orderu Sokoła Białego (Saksonia-Weimar-Eisenach)^[8]

25 stycznia 1893 w Berlinie poślubił Małgorzatę Hohenzollern (1872–1954), najmłodszą córkę Fryderyka III (1831–1888), cesarza Niemiec, i Wiktorii Koburg (1840–1901). Małżeństwo miało sześciu synów:

• Fryderyk Wilhelm Zygmunt Wiktor (1893–1916),
• Maksymilian Fryderyk Wilhelm Jerzy (1894–1914),
• Filip (1896–1980) – tytularny książę-elektor Hesji ⚭ Mafalda Sabaudzka (1902–1944), córka Wiktora Emanuela III (1869–1947), króla Włoch, i Heleny Petrowić-Niegosz (1873–1952),
• Wolfgang Maurycy (1896–1989) – książę koronny Finlandii ⚭ Maria Aleksandra Badeńska (1902–1944), córka Maksymiliana (1867–1929), tytularnego wielkiego księcia Badenii, i Marii Ludwiki Hanowerskiej (1879–1948),
• Krzysztof Ernest August (1901–1943) ⚭ Zofia Glücksburg (1914–2001), córka Andrzeja (1882–1944) i Alicji Battenberg (1885–1969),
• Ryszard Wilhelm Leopold (1901–1969)

15 marca 1925 został oficjalnie głową rodu heskiego. Zmarł 28 maja 1940 roku w Kassel.

• Suomen Kuningas („Fiński król”). „Helsinging Sanomat”. s. 21-29. (fiń.). 
• Finnlands deutsches Königsabenteuer 1918. W: Anders Huldén: Deutsch-Finnische Gesellschaft e.V.. Reinbek: Traute Warnke Verlag, 1997. ISBN 3-9801591-9-1. (niem.). Brak numerów stron w książce
• Jonathan Petropoulos: Royals and the Reich: The Princes von Hessen in Nazi Germany. Oxford University Press, 2006.
• John Röhl: Die Kotze-Affäre, in: Wilhelm II. Der Aufbau der persönlichen Monarchie C. H. Beck, München 2001, S. 741 ff.
• WolfgangW. Wippermann WolfgangW., Skandal im Jagdschloss Grunewald. Männlichkeit und Ehre im deutschen Kaiserreich, Darmstadt: Primus Verlag, 2010, ISBN 3-89678-810-8, OCLC 662418163 . Brak numerów stron w książce