|
Ulryka Eleonora Wittelsbach
Ulryka Eleonora Wittelsbach (ur. 23 stycznia 1688 r. w Sztokholmie, zm. 24 listopada 1741 r. tamże) – królowa Szwecji w latach 1718–1720, siostra Karola XII. Urodziła się jako najmłodsze dziecko swoich rodziców. Imiona otrzymała po matce. Po śmierci Karola XII w 1718 r. zgłosiła pretensje do tronu przeciwko swojemu siostrzeńcowi - Karolowi Fryderykowi, księciu Holstein-Gottorp - jedynemu synowi jej starszej siostry. Dyskusje na temat sukcesji tronu zakończyły się na korzyść Ulryki Eleonory, kiedy zgodziła się na obalenie monarchii absolutnej. W 1720 r. abdykowała na korzyść swojego męża - Fryderyka, langrafa heskiego na Kassel i Homburgu. MłodośćUlryka Eleonora większość swojego życia żyła w cieniu innych; jej królewskiego brata i jej pięknej siostry, która była nieformalną następczynią tronu. W 1700 postanowiono wydać ją za mąż za Fryderyka Wilhelma I Pruskiego, ale z tych planów nic nie wyszło. Podczas nieobecności Karola XII w czasie III wojny północnej, księżniczka opiekowała się swoją dominującą babką - królową Jadwigą Eleonorą Holstein-Gottorp, a jej starsza siostra - księżniczka Jadwiga Zofia, księżna Holstein-Gottorp, była następczynią tronu. Sytuacja Ulryki Eleonory zmieniła się, kiedy w 1708 r. jej starsza siostra zmarła. Jej brat odmówił ożenku, a Ulryka Eleonora pozostała jedyną członkinią rodu królewskiego w Szwecji. W 1713 r. została regentką, ale stała się pionkiem partii walczących o władzę. Wahano się kogo uczynić następcą tronu; Ulrykę Eleonorę czy jej bratanka. Mianowanie jej regentką i przewodniczącą parlamentu spotkało się jednak z dużym entuzjazmem - parlament był w opozycji do Karola XII, który nie chciał obalenia monarchii absolutnej. W 1715 r. po śmierci babki, Ulryka Eleonora została pierwszą damą na dworze królewskim i to był jeden z najszczęśliwszych okresów w jej życiu. W tym samym roku wyszła za mąż. Ulryka Eleonora zakochała się w swoim mężu, a on chciał użyć jej jako pionka i dzięki niej zdobyć władzę. Fryderyk natychmiast zaczął pracę nad uznaniem swojej żony oficjalną następczynię tronu. W Szwecji uformowały się dwie rywalizujące partie; Heska i Gottorp. W czasie trwania ich małżeństwa Fryderyk miał liczne kochanki, a nawet oficjalną metresę - Jadwigę Taube. PanowanieKarol XII zginął 30 listopada 1718 r. podczas oblężenia twierdzy Fredriksten w Norwegii. Nie pozostawił potomstwa, więc rządy po nim objęła Ulryka Eleonora. 17 marca 1719 r. w Uppsali została koronowana na królową Szwecji. 21 stycznia 1720 r. odstąpiła Prusom „na wieczność”, za kwotę 2 milionów talarów, Szczecin wraz z ziemiami między Odrą a Pianą z wyspami Wolin i Uznam oraz ujściami Świny i Dziwny, Zalewem Szczecińskim i Odrą. Została zmuszona przez przywódcę partii oligarchicznej (partia czapek) Arvida Horna do abdykacji na rzecz swojego męża Fryderyka I. Abdykowała 29 lutego 1720 r. Zmarła na ospę w 1741 r. Przodkowie
Bibliografia
Linki zewnętrzneBiografia na stronie historiesajten.se (szw.) [dostęp 26 lutego 2010] Zobacz też
Kontrola autorytatywna (osoba): |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
