Wincenty Makowski
Wincenty Franciszek Makowski, ps. „Wilk”[1][2][3], Andrzej Wilk[3] (ur. 4 kwietnia 1887[2][4][5] w Stopnicy[2][5], zm. 13 października 1969 w Kumowie Plebańskim[6]) – działacz niepodległościowy i starosta powiatowy w Łukowie (1928–1931), Łodzi (1933--1937) i Kole (1937–1939). ŻyciorysMakowski był synem Ignacego Makowskiego[4][5] i Rozalii z domu Krat[5]. Jego bratem był Franciszek Makowski – oficer GRU[7]. Był jednym z przywódców[8] Narodowego Związku Robotniczego[8][9] oraz członkiem Polskich Drużyn Strzeleckich[9], należał do kierownictwa Komitetu Okręgowego Zjednoczenia Stronnictw Niepodległościowych zaboru rosyjskiego w Łodzi[10]. Za działalność niepodległościową został zesłany do guberni wołgogrodzkiej. Przed upływem końca kary, opuścił zesłanie, we Lwowie[11], w sierpniu 1914 zostając żołnierzem Legionów Polskich[7][9]. Należał do Pierwszej Kompanii Kadrowej[2], był członkiem Komendy Naczelnej Polskiej Organizacji Narodowej i komisarzem komisariatu obwodowego miasta Łodzi, a następnie emisariuszem oddziału werbunkowego Naczelnego Komitetu Narodowego w Sosnowcu i od maja 1915 w Częstochowie[9]. Od 1916 działał w Warszawie w Polskiej Organizacji Wojskowej oraz pracował w towarzystwach ubezpieczeniowych[11]. W listopadzie 1918 był zastępcą komisarza na powiat lubelski Rządu Ludowego w Lublinie[9][12]. W 1920 został żołnierzem Armii Ochotniczej, w wojnie polsko-bolszewickiej. Po zakończonych działaniach wojennych osiedlił się na działce osadniczej w powiecie chemłskim. Tam zaangażował się w działalność samorządową, został początkowo radnym gminnym, a następnie radnym sejmiku województwa lubelskiego. Następnie został zastępcą starosty w Krasnymstawie i starostą powiatowym w Łukowie (czerwiec 1928 – kwiecień 1931)[9], następnie do 1933 piastował funkcję naczelnika Wydziału Bezpieczeństwa Urzędu Wojewódzkiego w Warszawie[7][8][13]. Od 10 maja 1933 do 7 lipca 1937 był Starostą Łódzkim[13][1], a następnie starostą powiatu kolskiego (1937–1939)[14][15][16]. W latach 1936–1939 był Członkiem Rady Związku Powiatów RP w województwie łódzkim[17]. Podczas II wojny światowej prowadził działalność konspiracyjną w polskich organizacjach niepodległościowych, m.in. działał w organizacji charytatywnej Komitety Wolności, którą organizował wraz z Michałem Żymierskim, Antonim Jakubowskim i Mieczysławem Pietraszkiem[7]. W 1951 założył z Antonim Jakubowskim i Tadeuszem Petrykowskim podziemną organizację "Polski Front Ojczyźniany"[6]. 26 stycznia 1952 został aresztowany, a 22 marca 1952 skazany z art. 86 § 2 Kodeksu Karnego Wojska Polskiego na karę 7 lat pozbawienia wolności pod zarzutem usiłowania zmiany przemocą ustroju Państwa Polskiego, następnie przetrzymywany w Więzieniu Karno-Śledczym w Krakowie w okresie od 20 kwietnia 1952 do 5 czerwca 1952. Później przeniesiony do Centralnego Więzienia w Warszawie – Mokotowie, gdzie przebywał do 22 października 1954, a następnie do więzienia w Potulicach, którego został zwolniony 23 sierpnia 1955[6][4]. Wyróżnienia
Przypisy
Information related to Wincenty Makowski |