wielki książę Nowogrodu, wielki książę Kijowa wielki książę Moskwy (1263–1547) wielki książę Halicko-Włodzimierski pomniejsze księstwa ruskie Król Rusi (kor. 1253) car Rosji (1547–1598) wielki książę Litwy (1267–1269)
Legenda o Ruryku:lata 6370 (czyli rok 862; Ruś za wzorem Bizancjum liczyła lata od początku świata, czyli 5508 roku przed naszą erą, kiedy na terenach ruskich nie istniała żadna cywilizacja tylko bardzo prymitywni nomadzi, czyli bez osad miejskich, a z kolei na terenach Bizancjum osady uznawane za pierwsze miasta istniały już 9 tys. lat temu.) wygnali Waregów za morze i nie dali im dani; i sami poczęli się rządzić i nie było u nich sprawiedliwości; i powstał ród przeciw rodowi, były zwady i poczęli wojować sami ze sobą. Powiedzieli sobie: Poszukamy księcia, by nami władał według porządku i prawa. Szli za morze ku Waregom ku Rusi, bowiem tak się zwali ci Waregowie Rusią jako się drudzy zowią Szwedami, inni Normanami, Anglami a inni Gotami; takoż i ci się zwali. Rzekli Rusi Czudowie, Słowianie, Krywicze i Wesowie: Ziemia nasza wielka jest i obfita, a ładu w niej nie ma; pójdźcie, więc rządzić i władać nami.
I wybrali się trzej bracia z rodami swoimi, wzięli z sobą wszystką Ruś i przyszli do Słowian najprzód i obwarowali gród Ładogę i siadł Ruryk najstarszy w Ładodze, a drugi Sineus w Białym Jeziorze, a trzeci Truwor w Izborsku. Od tych Waregów Nowogrodzianie nazwani zostali Rusią; i są dziś ludzie nowogrodzcy rodu waregskiego, a pierwej byli Słowianami. Po dwóch zaś latach umarł Sineus i brat jego Truwor. I objął Ruryk sam wszystką ziemię i przyszedłszy nad Ilmeń obwarował gród nad Wołchowem i nazwał go Nowogród. I osiadł w nim jako książę i rozdawał dostojnikom swoim włości i grody. A w tych grodach Waregi są przybysze, zaś pierwsi osadnicy są w Nowogrodzie Słowianie.
Genealogia
Ruryk miał przypuszczalnie jednego syna – Igora. Igor ożenił się z Olgą, z którą miał syna Światosława.
Skandynawskie sagi (których wiarygodność bywa podawana w wątpliwość) przypisują Włodzimierzowi żonę o imieniu Olava lub Allogia. Część badaczy sądzi, że imię to pojawiło się przez błąd skaldów, którzy przypisali imię babki Włodzimierza (Olga) jego żonie[3].
W 989 roku Włodzimierz poślubił Annę Porfirogenetkę, siostrę cesarza bizantyjskiego Bazylego II Bułgarobójcy. Owdowiał w 1011 roku. Po jej śmierci ożenił się jeszcze raz z córką hrabiego Kuno von Engingen, a wdowa po Włodzimierzu żyła jeszcze w sierpniu 1018 roku.
↑ abcdefW. Dworzaczek, Genealogia, Warszawa 1959, tabl. 21.
↑Rydzevskaya, Ancient Rus and Scandinavia in 9-14 cent., 1978.
↑Powieść minionych lat, tłum. F. Sielicki, Wrocław – Warszawa – Kraków 1999, s. 61, 95. Zob. J. Bieniak, Rognieda, Słownik Starożytności Słowiańskich, t. 4, 1970, s. 524.
↑ abH. Fros, F. Sowa, Księga imion i świętych, t. 1, 1997, szpalta 497.
↑ abcA. Poppe, Walka o spuściznę po Włodzimierzu Wielkim, „Kwartalnik Historyczny” 102, 1995/3-4, s. 4-22.
.jpg)
.svg)
