Skoki (miasto)

Skoki
	miasto w gminie miejsko-wiejskiej
	; Pałac
Herb	Flaga
Państwo	Polska
Województwo	wielkopolskie
Powiat	wągrowiecki
Gmina	Skoki
Prawa miejskie	1367
Burmistrz	Wojciech Cibail
Powierzchnia	11,20 km²
Populacja (31.12.2020); • liczba ludności; • gęstość	; 4462; 376,1 os./km²
Strefa numeracyjna	(+48) 61
Kod pocztowy	62-085
Tablice rejestracyjne	PWA
	Położenie na mapie gminy Skoki Skoki
	Położenie na mapie Polski Skoki
	Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Skoki
	Położenie na mapie powiatu wągrowieckiego Skoki
	52°40′26″N 17°09′44″E/52,673889 17,162222
TERC (TERYT)	3028054
SIMC	0971459
	Urząd miejskiul. Ciastowicza 11; 62-085 Skoki
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Skoki – miasto w Polsce położone w województwie wielkopolskim, w powiecie wągrowieckim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Skoki.

Według danych z 31 grudnia 2009 miasto liczyło 3972 mieszkańców^[2].

Położenie

Skoki położone są na pograniczu pojezierzy Gnieźnieńskiego i Chodzieskiego, nad Małą Wełną (lewy dopływ Wełny) i Jeziorem Budziszewskim. W okolicach Skoków, nad jeziorami, znajdują się ośrodki wypoczynkowe.

Według danych z 1 stycznia 2011 r. powierzchnia miasta wynosiła 11,20 km²^[3].

W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa poznańskiego.

Nazwa

Miejscowość ma metrykę średniowieczną i jest notowana od XIV wieku. Źródła odnotowują nazwę w 1367 w dzisiejszej formie Skoki, 1386 Skoky, 1565 w miasteczku Skokach. Nazwa pochodzi od wyrazu skok wywodzącego się od wyrazu skoczyć, a oznaczającego w średniowieczu groblę. Określa ona w tym przypadku skok wodny i związana jest z położeniem miasta na podmokłym terenie obok rzeki Wełnianki oraz jeziora Rudno^[4]. Istnieje też legenda tłumacząca powstanie nazwy i herbu miasta od turnieju rycerskiego o rękę kasztelanki^[5].

Historia

Miasto prywatne o charakterze rzemieślniczo-handlowym założone w 1367. W czasie wojny trzynastoletniej Skoki wystawiły w 1458 roku 3 pieszych na odsiecz oblężonej polskiej załogi Zamku w Malborku^[6]. W XVI–XVII w. ośrodek działalności braci czeskich. W 2 poł. XVIII w. ośrodek sukiennictwa. W latach 1793–1807 i 1815–1919 w zaborze pruskim (1807–1815 w Księstwie Warszawskim); udział mieszkańców w powstaniach wielkopolskich 1848 i 1918–1919. W czasie okupacji niemieckiej 1940–1941 i 1942–1943 dwa obozy dla jeńców oficerów różnych narodowości Oflag XXI-A, później zmieniony na Oflag XXI-C.

Gospodarka

Ośrodek usługowy; drobny przemysł metalowy, drzewny i spożywczy; gospodarstwo rybackie z ośrodkiem zarybieniowym.

Demografia

Piramida wieku mieszkańców Skoków w 2014 roku^[1].

Zabytki

zespół pałacowy z pałacem z 1870 oraz z parkiem z 2 poł. XIX w. Obecnie dom plenerowy UAP z Poznania
kościół parafialny konstrukcji słupowo-ramowej z wypełnieniem z cegły (odmiana tzw. pruskiego muru) pw. św. Mikołaja Biskupa z 1737 roku
poewangelicki neogotycki kościół pw. św. Apostołów Piotra i Pawła z 1855–1856

Sport

Skocki Klub Sportowy Wełna Skoki – założony 23 października 1925 roku. Obecnie^[kiedy?] gra w lidze międzyokręgowej (6 stopień rozgrywkowy w Polsce)

Ludzie związani ze Skokami

Z tym tematem związana jest kategoria: ‎‎Ludzie związani ze Skokami (powiat wągrowiecki)‎.

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b Skoki w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-12] , liczba ludności na podstawie danych GUS.
↑ Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym (Stan w dniu 31 XII 2009 r.). Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2010-06, s. 107. ISSN 1734-6118. [dostęp 2010-07-16].
↑ Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2013 r.. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2013-07-26. ISSN 1505-5507.
↑ Rymut 1987 ↓, s. 216.
↑ Wielkopolska ciekawie.Legenda o herbie miasta Skoki [dostęp 2021-08-17]
↑ Kodex dyplomatyczny Wielkiej Polski; Codex diplomaticus Majoris Poloniae zawierający bulle papieżów, nadania książąt, przywileje miast, klasztorów i wsi, wraz z innemi podobnéj treści dyplomatami, tyczącemi się historyi téj prowincyi od roku 1136 do roku 1597; zebrany z materyałow przez Kaźmierza Raczyńskiego byłego Generała W. Polskiego i Marszałka nadwornego koronnego przysposobionych; wydany przez Edwarda Raczyńskiego, Poznań 1840, s. 181.

Bibliografia

Kazimierz Rymut: Nazwy miast Polski, hasło "Skoki". Wrocław, Warszawa, Kraków, Łódź: Ossolineum, 1987, s. 219. ISBN 83-04-02436-5.
Iwona Migasiewicz: Skoki dawniej i dziś. 2007.
Jacek Kowalski: Podróż do dwunastu drewnianych kościółków. Murowana Goślina: Związek Międzygminny "Puszcza Zielonka", 2008.

Linki zewnętrzne

Skoki (3), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 685 .

[populacja2016-1] Skoki w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-12] , liczba ludności na podstawie danych GUS.

[2] Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym (Stan w dniu 31 XII 2009 r.). Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2010-06, s. 107. ISSN 1734-6118. [dostęp 2010-07-16].

[3] Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2013 r.. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2013-07-26. ISSN 1505-5507.

[CITEREFRymut1987216-4] Rymut 1987 ↓, s. 216.

[5] Wielkopolska ciekawie.Legenda o herbie miasta Skoki [dostęp 2021-08-17]

[6] Kodex dyplomatyczny Wielkiej Polski; Codex diplomaticus Majoris Poloniae zawierający bulle papieżów, nadania książąt, przywileje miast, klasztorów i wsi, wraz z innemi podobnéj treści dyplomatami, tyczącemi się historyi téj prowincyi od roku 1136 do roku 1597; zebrany z materyałow przez Kaźmierza Raczyńskiego byłego Generała W. Polskiego i Marszałka nadwornego koronnego przysposobionych; wydany przez Edwarda Raczyńskiego, Poznań 1840, s. 181.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]