Irena Zarzycka

Data i miejsce urodzenia	5 maja 1900 Pabianice
Data i miejsce śmierci	26 maja 1993 Ożarów Mazowiecki
Narodowość	Polka
Język	polski
Alma Mater	Wolna Wszechnica Polska
Dziedzina sztuki	literatura
Ważne dzieła
Dzikuska
Odznaczenia

Irena Zarzycka (z domu Hoeck) (ur. 5 maja 1900 w Pabianicach^[1], zm. 26 maja 1993 w Ożarowie Mazowieckim) – polska pisarka, autorka popularnych romansów.

Urodziła się w Pabianicach jako córka Ludwika Haecka urzędnika kolejowego i jego żony Józefy z domu Jasieńska. W 1920 ukończyła szkołę średnią w Pabianicach, a w latach 1920–1925 studiowała humanistykę na Wolnej Wszechnicy Polskiej. Młodość spędzoną w Pabianicach opisała w autobiografii Panna Irka. Jej powieści przed wojną były bestsellerami – np. debiutancka Dzikuska miała do 1939 siedem wydań i została zekranizowana^[2].

W 1924 wyszła za mąż za Mieczysława Zarzyckiego, kartografa w Wojskowym Instytucie Kartograficznym.

W czasie II wojny światowej jej mąż był ofiarą zbrodni katyńskiej zamordowany w Charkowie, a syn zmarł na tyfus w obozie koncentracyjnym w Majdanku^[3]. Po tych doświadczeniach przestała tworzyć. W okresie 1945–1953 pracowała jako nauczycielka w Ołtarzewie i Ożarowie Mazowieckim. Następnie pracowała w Pruszkowie w Powiatowej Radzie Narodowej i prowadziła bibliotekę powiatową. Została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi. Zmarła w wieku 93 lat i pochowana została na Cmentarzu Żbikowskim w Pruszkowie.

Wszystkie jej utwory w 1951 objęto zapisem cenzury w Polsce, ze skutkiem natychmiastowego wycofania z bibliotek^[4]. Pierwsze powojenne wydanie jej powieści Dzikuska ukazało się dopiero w 1988 roku.

Uchwałą Rady Miejskiej LXXII/665/23 Ożarowa Mazowieckiego Biblioteka Publiczna w Ożarowie Mazowieckim otrzymała imię Ireny Zarzyckiej^[5][6].

• Anna Wzorek: Twórczość Ireny Zarzyckiej. Kielce: Wydawnictwo Akademii Świętokrzyskiej, 2004