Prekonizowany został na ordynariusza kamienieckiego (5 grudnia 1594 roku), a osiem lat później osadził w Latyczowiedominikanów[3]. Po przeniesieniu (30 lipca 1607 roku) na biskupstwo łuckie, nowo powstałe seminarium powierzył jezuitom (1610 rok). Odbudował spaloną katedrę i zapoczątkował budowę kościoła pod wezwaniem świętych Piotra i Pawła.
Jako senator wziął udział w sejmach: 1601, 1603, 1605, 1607, 1609, 1616, 1619, 1620 i 1621 roku[4].
W 1613 roku wyznaczony został senatorem rezydentem[5].
18 maja 1616 roku został przeniesiony na biskupstwo włocławskie.
Swą posługę sprawował jako kanonik łucki i krakowski, był także mogilskimopatem komendatoryjnym.
Był założycielem fundacji Książąt Mazowieckich (1613 rok) z której środków powstawała świątynia pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia NMP w Rawie Mazowieckiej[6],
w 1617 roku sprowadził do Bydgoszczy jezuitów[7], a w 1619 odnowił seminarium we Włocławku[8], wybudował też w 1622 roku drewniany kościół w Smardzewicach[9].
