Franciszek Antoni Kobielski

Sukcesja apostolska
Konsekrator	Teodor Andrzej Potocki
Konsekrowani biskupi
Jerzy Hieronim Maria Wojciech Laskarys	1741
Współkonsekrowani biskupi
Franciszek Kaznowski	1729
Józef Michał Trzciński	1732
Józef Tadeusz Kierski	1737
Antoni Sebastian Dembowski	1737
Mikołaj Ignacy Wyżycki	1737
Jan Chryzostom Krasiński	1748

Franciszek Antoni Kobielski
	; portret biskupa Franciszka Antoniego Kobielskiego, pędzla nieznanego malarza polskiego z drugiej połowy XVIII wieku
Data i miejsce urodzenia	20 października 1679 ; Dmenin
Data i miejsce śmierci	27 stycznia 1755 ; Janów Podlaski
Miejsce pochówku	Bazylika kolegiacka Świętej Trójcy w Janowie Podlaskim
	Biskup łucki
Okres sprawowania	1739–1755
	Biskup kamieniecki
Okres sprawowania	1736–1739
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Diakonat	27 lutego 1706
Prezbiterat	3 kwietnia 1706
Nominacja biskupia	23 lipca 1725
Sakra biskupia	brak danych
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Franciszek Antoni Kobielski herbu Poraj (ur. 20 października 1679 w Dmenin, zm. 27 stycznia 1755 w Janowie Podlaskim^[1]) – biskup łucki i brzeski, kanclerz królowej Marii Józefy^[2], prepozyt krakowskiej kapituły katedralnej w latach 1717–1749, kanonik krakowskiej kapituły katedralnej prebendy Krzeszowska w latach 1708–1717, kanonik kieleckiej kapituły kolegiackiej prebendy Amanuszewska w latach 1705–1711^[3], dziekan kapituły kolegiackiej św. Jana Chrzciciela w Warszawie w latach 1717–1744^[4], kanonik gnieźnieńskiej kapituły katedralnej, kanonik kujawski^[5].

Życiorys

Krewny i protegowany prymasa Stanisława Szembeka, stronnik Sasów. Temu zawdzięczał karierę duchowną. Wyświęcony w 1706, był kanonikiem łowickim, gnieźnieńskim i włocławskim, prepozytem krakowskim, dziekanem warszawskim. W 1725 został sufraganem kujawskim (biskup tytularny Antaeopolis), w 1736 prekonizowany na biskupstwo kamienieckie, w 1739 na łuckie.

11 sierpnia 1733 na placu Zamkowym w Warszawie wygłosił mowę pogrzebową przed transportem zwłok Sobieskich i Augusta II do Krakowa. W diecezji łuckiej podjął akcję nawracania Żydów, z nikłym jednak skutkiem, np. raz w tygodniu zmuszał ich do wysłuchania kazania głoszonego przez księdza w ich synagodze^[6]. 10 lipca 1737 podpisał we Wschowie konkordat ze Stolicą Apostolską^[7].

Zmarł w Janowie Podlaskim i pochowany w podziemiach tamtejszej kolegiaty.

Odznaczenia

Orderem Orła Białego (1744)^[8].

Przypisy

↑ Krzysztof R. Prokop, Wiadomości do biografii biskupów oraz opatów i ksień z ziem Rzeczypospolitej Obojga Narodów z osiemnastowiecznej prasy warszawskiej doby saskiej i stanisławowskiej (1729-1795), w: Archiwa, Biblioteki I Muzea Kościelne, t. 86, 2006, s. 304.
↑ Encyklopedja powszechna z ilustracjami i mapami, T. 8, Warszawa 1900, s. 899.
↑ Jan Szczepaniak, Spis prałatów i kanoników kapituły katedralnej oraz kapituł kolegiackich diecezji krakowskiej (XVIII wiek), Kraków 2008, s. 13, 16, 51.
↑ Ludwik Królik, Kapituła kolegiacka w Warszawie do końca XVIII wieku, Warszawa 1990, s. 191.
↑ Prałaci i kanonicy katedry metropolitalnej gnieźnieńskiej od roku 1000 aż do dni naszych. Podług źródeł archiwalnych, opracował Jan Korytkowski, t. II, Gniezno 1883, s. 261.
↑ Richard Butterwick: Polska rewolucja a kościół katolicki 1788–1792. Wydawnictwo Arcana 2019, s. 70.
↑ Vetera monumenta Poloniae et Lithuaniae gentiumque finitimarum historiam illustrantia maximam partem nondum edita ex tabulariis Vaticanis, deprompta collecta ac serie chronologica disposita. T. 4, Ab Innocentio PP. XII usque ad Pium PP. VI 1697-1775.P.1-2, wydał Augustyn Theiner, Rzym 1864, s. 126.
↑ Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 174.

Linki zewnętrzne

Franciszek Antoni Kobielski – dzieła w bibliotece Polona

[1] Krzysztof R. Prokop, Wiadomości do biografii biskupów oraz opatów i ksień z ziem Rzeczypospolitej Obojga Narodów z osiemnastowiecznej prasy warszawskiej doby saskiej i stanisławowskiej (1729-1795), w: Archiwa, Biblioteki I Muzea Kościelne, t. 86, 2006, s. 304.

[2] Encyklopedja powszechna z ilustracjami i mapami, T. 8, Warszawa 1900, s. 899.

[3] Jan Szczepaniak, Spis prałatów i kanoników kapituły katedralnej oraz kapituł kolegiackich diecezji krakowskiej (XVIII wiek), Kraków 2008, s. 13, 16, 51.

[4] Ludwik Królik, Kapituła kolegiacka w Warszawie do końca XVIII wieku, Warszawa 1990, s. 191.

[5] Prałaci i kanonicy katedry metropolitalnej gnieźnieńskiej od roku 1000 aż do dni naszych. Podług źródeł archiwalnych, opracował Jan Korytkowski, t. II, Gniezno 1883, s. 261.

[6] Richard Butterwick: Polska rewolucja a kościół katolicki 1788–1792. Wydawnictwo Arcana 2019, s. 70.

[7] Vetera monumenta Poloniae et Lithuaniae gentiumque finitimarum historiam illustrantia maximam partem nondum edita ex tabulariis Vaticanis, deprompta collecta ac serie chronologica disposita. T. 4, Ab Innocentio PP. XII usque ad Pium PP. VI 1697-1775.P.1-2, wydał Augustyn Theiner, Rzym 1864, s. 126.

[8] Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 174.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]