Choć w Gnieźnie przebywał rzadko, potrafił zjednać sobie przychylność kapituły i wyznaczyć odpowiednich prałatów zarządzających diecezją. Podczas jego posługi podniosły się dochody z dóbr biskupich. Popierał również podnoszenie przez duchowieństwo poziomu wykształcenia. Na synodzie diecezjalnym w Kaliszu doprowadził do uchwalenia obligatoryjnych egzaminów na notariuszy publicznych, a na synodzie archidiecezjalnym w Łęczycy do opracowania szczegółowej instrukcji dla wizytatorów parafii. Do jego najważniejszych fundacji należą dwa kościoły w Łowiczu, ołtarz św. Trójcy w katedrze gnieźnieńskiej, dom arcybiskupi we Krakowie oraz organy w kościele NMP w Kaliszu.
Oskarżony o cudzołóstwo z królową Anną Cylejską został wezwany do króla Władysława Jagiełły w celu złożenia wyjaśnień, ale w drodze zasłabł i spadł z konia, po czym zmarł[8]. Królowa oskarżyła go o molestowanie, natomiast Marceli Kosman w publikacji Między ołtarzem a tronem wspomina o ich romansie. Zmarł w Ropczycach 7 września 1411. Pochowano go w podziemiach katedry gnieźnieńskiej.
↑Codex Diplomaticus Poloniae, t. I, Warszawa 1847, s. 272.
↑Codex diplomaticvs Regni Poloniae et Magni Dvcatvs Litvaniae in qvo pacta, foedera, tractatvs pacis ... nvnc primvm ex archivis pvblicis ervta ac in lvcem protracta ... T. IV in qvo totivs Prvssiae res continentvr, wydał Maciej Dogiel, Wilno 1764, s. 78.
↑Codex epistolaris saeculi decimi quinti. T. 2, 1382-1445, Kraków 1891, s. 42.
