|
Pieszyce
      Pieszyce (niem. Peterswaldau) – miasto w Polsce, w województwie dolnośląskim, w powiecie dzierżoniowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Pieszyce. Według danych GUS z 1 stycznia 2023 r. miasto liczyło 6827 mieszkańców[1]. PołożenieMiasto jest położone u podnóża Gór Sowich w Kotlinie Dzierżoniowskiej, ciągnie się kilka kilometrów wzdłuż Pieszyckiego Potoku (niem. Peterswaldauer Wasser[2]). HistoriaPeterswald (późniejszy Peterswaldau, Petriwalde[3], Peterswalt[4], Pietrolesie[5], Pieszyce) – został wspomniany po raz pierwszy w dokumencie wydanym w 1258 roku w Nysie przez biskupa Tomasza I. Dokument dotyczył przydzielenia kaplicy w Pieszycach praw, dzięki którym stała się samodzielnym kościołem z własnym kapłanem[6]. Dokumenty z 1258 roku ujawniają także, że właścicielem tej wsi był rycerz Otton z Wilina[7]. Nazwa Peterswald (Piotrowy Las) może nawiązywać do początków istnienia tej miejscowości, która prawdopodobnie powstała na miejscu wyciętego lasu[4]. Początek przemysłu włókienniczego w PieszycachW 1705 roku właścicielem majątków w Pieszycach został Bernhard Bonit von Mohrenthal, kupiec i potentat branży tekstylnej, który pragnął rozwinąć w Pieszycach przemysł włókienniczy. Nie było to proste zadanie, ponieważ brakowało w Pieszycach specjalistów w tej dziedzinie (w Pieszycach i Kamionkach pracowało zaledwie 14 tkaczy). W 1714 roku w Pieszycach pojawił się wykańczalnik Johann Christoph Klette, który w 1717 otrzymał cesarski przywilej wyłączności na wytwarzanie materiałów z drojetu oraz ze spilśnionej etaminy, nie zatrzymał jednak tego przywileju na długo, ponieważ utracił go po proteście wykańczalników dzierżoniowskich. Po sprzedaży dóbr w 1721 nowy właściciel hrabia Erdmann von Promnitz kontynuował inicjatywę swojego poprzednika poprzez wspieranie Johanna Christopha Klettego i Johanna Christiana Schmidta. W 1722 roku wybudował przy drodze do Piskorzowa manufukturę-wykańczalnię. Kompleks fabryczny składał się również z czesalni, folusza i magla sukienniczego. W latach 1728–1730 wykańczalnia Promnitza zyskała na wartości i popularności do tego stopnia, że jeszcze 150 lat później w archiwum dworskim przechowywano wyprodukowane w tej wykańczalni próbki materiałów[8]. Powstanie tkaczy śląskichZnamiona kryzysu, które pojawiły się na przełomie stuleci okazały się zapowiedzią załamania przemysłu włókienniczego w rejonie Gór Sowich. Kryzys doprowadził do powstania tkaczy śląskich w 1844 roku[9]. To wydarzenie stało się nie tylko symbolem kryzysu, usłyszała o nim cała Europa i chociaż dotyczył on także całych ówczesnych Niemiec, to okazał się najbardziej dotkliwy w okolicach Gór Sowich[10]. Aleksander Scheer opisał problem w następujący sposób:
3 czerwca 1844 w Pieszycach rozpoczęły się rozruchy. Czarę goryczy przelało w tym przypadku zatrzymanie jednego z tkaczy Wilhelma Medera za śpiewanie Krwawy sąd i wymienienie w piosence nazwiska Zwanzingera, jednego z najbogatszych fabrykantów. 4 czerwca tkacze ruszyli pod firmę Zwanzingera, byli jednak nastawieni pokojowo, aczkolwiek prowokacyjne zachowanie służby i pracowników Zwanzingera doprowadziło do zdemolowania magazynów i kantorów. Po tym wydarzeniu właściciel razem ze swoją rodziną uciekli do Wrocławia. Pastorowi udało się nakłonić tkaczy do rozejścia, jednak wieści szybko się rozeszły i do Pieszyc zaczęli napływać robotnicy z innych miejscowości, którzy także mieli dosyć kryzysu. Na nowo zaczęło się niszczenie majątku Zwanzingera. Starosta powiatowy Prittwitz oraz hrabia Pfeil-Burghaus próbowali uspokoić tłum, jednak ich próby nie odniosły zamierzonych skutków. Na pomoc musieli wezwać wojsko z garnizonu w Świdnicy. Ostatecznie powstanie zostało stłumione, jednak i tak zwróciło ono uwagę prasy oraz władz państwowym, dzięki czemu opracowano program pomocy tkaczom[12]. Obozy pracyW 1941 roku na terenie obecnego powiatu Dzierżoniowskiego zaczęły powstawać obozy pracy, jeden z większych znajdował się na pograniczu Dolnych Pieszych i Bielawy, nosił on nazwę Sportschule. W późniejszych latach został filią Gross Rosen. Był to obóz wyłącznie żydowski, znajdowało się w nim około 1400 kobiet różnej narodowości[13]. Administracja od 1945 rokuPrzekazanie przez armię radziecką władzom polskim administracji Dolnego Śląska miało miejsce w 1945 roku, co pozwoliło na organizację struktur władzy i podział województwa na jednostki administracyjne. Pełnomocnikiem Rządku RP na Gminę Peterswaldau został Henryk Biernacki, który w późniejszych latach został pierwszym burmistrzem Pieszyc. Do pierwszych decyzji nowych władz należała między innymi zmiana nazw ulic oraz nazw okolicznych wsi z niemieckich na polskie[14]. W wyniku reformy administracji w 1954 r. utworzono gromadę Pieszyce, zanim zaczęła funkcjonować, przekształcono ją na osiedle. 18 lipca 1962 osiedle przekształcono w miasto[15]. W latach 1954–1972 Pieszyce były siedzibą władz gromady Pieszyce, do której nie należały. W reformie administracji z 1 stycznia 1973 utworzono gminę Pieszyce, włączając obszar gromady do miasta. 1 stycznia 2016 Pieszyce zmieniły obszar miasta a gmina Pieszyce zmieniła rodzaj z miejskiej na miejsko-wiejską. Formalnie odbyło się to przez odebranie 1 stycznia 2016 statusu miasta gminie miejskiej Pieszyce z równoczesnym nadaniem statusu miasta miejscowości Pieszyce i określeniem nowych granic miasta w gminie miejsko-wiejskiej Pieszyce[16]. Zmiana nazwy miejscowościSpolszczono nazwę Peterswaldau na Pietrolesie, jednak funkcjonowały w obiegu także nazwy Piotrowin, czy też Piotrowy Las. W 1947 roku nazwa miejscowości została ponownie zmieniona, tym razem na Pieszyce, nie jest jednak nigdzie podane, dlaczego doszło do takiej zmiany[5]. Przemysł włókienniczy po wojnieW 1946 roku utworzono Państwową Wytwórnię Tkanin Technicznych nr 16 w Pietrolesiu, która podlegała Zjednoczonemu Przemysłowi Bawełnianemu w Dzierżoniowie, a od 1947 roku Zjednoczeniu Tkanin Technicznych w Łodzi. Stopniowo uruchomiono kolejne fabryki na terenie Pietrolesia oraz Kamionkowa, a następnie w 1947 przekształcono je w Pieszyckie Zakłady Przemysłu Bawełnianego[17]. Powódź tysiącleciaUlewy, jakie nawiedziły Pieszyce 17 i 18 lipca 1997 roku doprowadziły do znacznego podwyższenia się wody w zazwyczaj niewielkich i spokojnych potokach (Pieszycki Potok oraz Kłomnica). Alarm powodziowy został ogłoszony, dopiero gdy woda wylała się z koryt potoków (powódź tysiąclecia). Opanowanie żywiołu okazało się trudne, pod wodą znalazło się 35% powierzchni gminy. Całkowicie zniszczonych zostało 9 budynków mieszkalnych, nie jest jednak dokładnie podane, ilu mieszkańców ewakuowano, według niektórych źródeł było 35, a według innych 65 osób[18]. Zabytki   Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są obiekty[19]:
 Wspólnoty wyznanioweNa terenie miasta działalność religijną prowadzą następujące Kościoły i związki wyznaniowe:
Struktura powierzchni Według danych z roku 2002[25] Pieszyce mają obszar 63,6 km², w tym:
Miasto stanowi 13,29% powierzchni powiatu. DemografiaDane z 31 grudnia 2007[26]:
Piramida wieku mieszkańców Pieszyc w 2017 roku[27]. Transport i komunikacjaPoczątki kolei żelaznych w Pieszycach sięgają przełomu XIX i XX wieku. W październiku 1900 roku zakończono budowę i uruchomiono 10,8 km 1-torową linię kolejową Dzierżoniów-Pieszyce-Bielawa Zachodnia. Linia ta funkcjonowała do grudnia 1976, w styczniu 1977 zawieszono przewozy, zarówno pasażerskie jak i towarowe. W 1978 rozpoczęto demontaż torowiska na całej długości linii[28]. Według stanu na luty 2018 r. miejscowość jest objęta siecią publicznej komunikacji autobusowej funkcjonującej na obszarze powiatu dzierżoniowskiego, organizowanej przez Zarząd Komunikacji Miejskiej w Bielawie[29]. Osoby związane z PieszycamiWspółpraca międzynarodowa[30]Sąsiednie gminyPrzypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Kontrola autorytatywna (miasteczko): |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
