W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa wałbrzyskiego. Według danych GUS z 1 stycznia 2023 r. miasto liczyło 14 349 mieszkańców[1] (299. miejsce w kraju). Od 2013 r. jest to największe miasto powiatu wałbrzyskiego.
Według danych z 1 stycznia 2010 r. powierzchnia miasta wynosiła 27,02 km²[3]. Wartość ta minimalnie odbiega od danych z roku 2002: obszar 27,01 km², w tym: użytki rolne: 42% użytki leśne: 41%[4]. Miasto stanowi 5,25% powierzchni powiatu.
Boguszów-Gorce, założony przez górników saksońskich w XIV wieku, początkowo znany był jako Gottesberg. Już w 1392 roku został wymieniony w dokumentach księstwa świdnicko-jaworskiego. W 1499 roku król czeski Władysław Jagiellończyk nadał mu prawa miejskie i górnicze. Miasto, które w XVI wieku przeżyło szereg katastrof, w tym wielkie pożary i wojny, ostatecznie odzyskało stabilność pod koniec XVII wieku, gdy obie części miasta zostały połączone pod jednym zarządem.
W XVIII wieku Boguszów, mimo prób odbudowy, nadal zmagał się z problemami, takimi jak epidemie i wojny, które wpływały na jego rozwój. Przemiany administracyjne, takie jak reforma samorządowa z 1808 roku, wpłynęły na rozwój miasta, które zyskało pełną samodzielność dopiero w 1852 roku. W drugiej połowie XIX wieku Boguszów przeżył dynamiczny rozwój, zwiększając liczbę mieszkańców i rozbudowując swoje granice.[5]
Po II wojnie światowej, w 1973 roku, Boguszów połączył się z Gorcami i Kuźnicami Świdnickimi, tworząc nowe miasto Boguszów-Gorce. W ostatnich latach, miasto świętowało ważne jubileusze, takie jak 500-lecie nadania praw miejskich, i rozwijało współpracę międzynarodową, nawiązując partnerstwa z miastami w Czechach, Francji i Polsce.
Demografia
Pod koniec XIX wieku Boguszów-Gorce liczył 4865 mieszkańców[2].
29 listopada 2006 liczył 16 815 mieszkańców[6]. Do 2021 liczba ludności skurczyła się do 14 349 osób[1].
Piramida wieku mieszkańców Boguszowa-Gorców w 2014 roku[7].
W Boguszowie-Gorcach do początku lat 90 XX w. wydobywano węgiel kamienny oraz baryt. Na terenie Boguszowa-Gorców[9] istniały dwie kopalnie należące do Kopalni Węgla Kamiennego Victoria. Były to szyby Witold (Gorce) i Barbara (Kuźnice Świdnickie) oraz kopalnia wydobywająca baryt: Baryt (Boguszów). Tradycje miejskie związane z wydobyciemsurowców były kontynuowane przez setki lat począwszy od roku 1499 do 1994, okres prawie 500 lat ciągłego wydobycia zakończył się wraz z decyzją Ministra Skarbu Państwa o zamknięciu kopalń. Główną gałęzią gospodarki w Boguszowie-Gorcach są przede wszystkim usługi, lecz większość mieszkańców Boguszowa-Gorców znajduje zatrudnienie poza obszarem gminy, m.in. w Wałbrzyskiej Specjalnej Strefie Ekonomicznej.
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[15]:
miasto
kościół parafialny pw. Świętej Trójcy, gotycko-barokowy, wzniesiony w 1535 r. i przebudowany w 1723 r.; jednonawowy, na planie krzyża, ze sklepieniem kolebkowym. Obecny wygląd świątyni pochodzi z 1723, wewnątrz rokokowa ambona z 1770 i chrzcielnica, w murze pięć epitafiów renesansowych barokowych[16]
dawny kościół ewangelicki, barokowy, z lat 1770–1775, z późniejszą klasycystyczną wieżą (początek XIX wieku); jednonawowy, z mansardowym dachem i bogatym wystrojem barokowym; jeden z najcenniejszych zabytków miasta, wzniesiony w stylu chłodnego, protestanckiego baroku pruskiego; po 1945 pełnił funkcję sali sportowej i magazynu, a następnie nieużytkowany i niezabezpieczony popadał w ruinę, w 2011 roku za symboliczną kwotę 2 tys. zł kupiła go gmina zielonoświątkowców, ul. Kasprzaka 13
W Boguszowie-Gorcach działają trzy kluby sportowe:
Górnik Boguszów-Gorce – klub piłkarski, w sezonie 2016/2017 drużyna bierze udział w rozgrywkach klasy okręgowej[28], przy klubie działa też sekcja bularska.
_z_Mniszka_1.jpg)
.JPG)
.JPG)
_COS.jpg)
.jpg)
