Pierwsze wzmianki pochodzą z XV wieku. Od roku 1446 należała do kapituły łowickiej. W 1777 zakupiła ją Helena Radziwiłłowa. Książę Michał Radziwiłł stracił ją w wyniku sekwestru zaborcy[5].
Rezydencja letnia Radziwiłłów (park z pawilonami), ob. muzeum, 4 cw. XVII-XIX, nr rej.: 205/P-IV-3 z 26.10.1948, 91-VI-1 z 18.01.1962 oraz 145 z 12.08.1967:
Park, 1783 – XIX, nr rej.: 73/A z 19.05.1982
Świątynia Diany, 1783, nr rej.: 538 z 12.08.1967
Dom arcykapłana, 1783, nr rej.: 539 z 12.08.1967
Dom murgrabiego, ok. 1800, nr rej.: 540 z 12.08.1967
Łuk grecki, 1785, nr rej.: 541 z 12.08.1967
Domek gotycki, pocz, XIX, nr rej.: 542 z 12.08.1967
Galeria arkadowa, ok. 1800, nr rej.: 543 z 12.08.1967
Jaskinia Sybilli, ok. 1800, nr rej.: 544 z 12.08.1967
Akwedukt, 1778, 1950-52, nr rej.: 545 z 12.08.1967
Brama cyrku, ok. 1800, nr rej.: 546 z 12.08.1967
Aleja przy drodze Arkadia-Nieborów, nr rej.: 1150 z 14.06.1974
↑Arkadia. [w:] Ludność w miejscowościach statystycznych według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r. [on-line]. Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-08-04].
↑Janusz Iwaszkiewicz, „Wykaz dóbr ziemskich skonfiskowanych przez rządy zaborcze w latach 1773 – 1867”, wyd. Rady Naczelnej organizacji ziemskich z okazji powszechnej wystawy krajowej w Poznaniu, Warszawa 1929
↑Słowniczek krajoznawczy wraz z najważniejszymi informacjami praktycznymi. W: Marek Dąbrowski, Roman Kościński, Zbigniew Kozłowski, Zygmunt Malinowski, Wiesław Szczepanek: Trasy kolarskie wokół Warszawy. Warszawa: Zakład Wydawniczo-Propagandowy PTTK, 1981, s. 63.
KrzysztofK.JabłońskiKrzysztofK., WłodzimierzW.PiwkowskiWłodzimierzW., Nieborów, Arkadia, Warszawa: „Muza”, 1996, ISBN 83-7079-598-6, OCLC750786701. Brak numerów stron w książce
Anna Bentkowska: Arkadia, w: Jane Turner (wydawca): Dictionary of art. Tom 2, Londyn: Macmillan, 1996. ISBN 1-884446-00-0, s. 414–415.