W drugiej połowie 1927 roku przystąpiono do gruntownej reorganizacji Straży Celnej[1]. W praktyce skutkowało to rozwiązaniem tej formacji granicznej.
Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Ignacego Mościckiego z 22 marca 1928, do ochrony północnej, zachodniej i południowej granicy państwa, a w szczególności do ich ochrony celnej, powoływano z dniem 2 kwietnia 1928 Straż Graniczną[2].
Rozkazem nr 3 z 25 kwietnia 1928 w sprawie organizacji Wielkopolskiego Inspektoratu Okręgowego dowódca Straży Granicznej gen. bryg. Stefan Pasławski przydzielił komisariat „Wolsztyn” do Inspektoratu Granicznego nr 10 „Opalenica” i określił jego strukturę organizacyjną[3].
Już 15 września 1928 dowódca Straży Granicznej rozkazem nr 7 w sprawie zmian dyslokacji Wielkopolskiego Inspektoratu Okręgowego podpisanym w zastępstwie przez mjr. Wacława Szpilczyńskiego potwierdził organizację komisariatu[4].
Rozkazem nr 11 z 9 stycznia 1930 reorganizacji Wielkopolskiego Inspektoratu Okręgowego komendant Straży Granicznej płk Jan Jur-Gorzechowski ustalił numer i nową organizację komisariatu. Odeszła placówka Straży Granicznej I linii „Wąchabno”[5].
Służba graniczna
Komisariat w 1936 mieścił się w Wolsztynie przy ulicy 5 Stycznia 3. Komisariat posiadał telefon (nr 63)[6]. Ochraniał odcinek długości 40,5 km[6] od kamienia granicznego G 389 do kamienia granicznego 578[7]. Według innego pomiaru długość odcinka wynosiła 41935 m[8].
Komisariat nie posiadał własnej placówki II linii. Pracę wywiadowczą prowadziły w placówki I linii[9].
Na terenie komisariatu znajdowały się dwa drogowe przejściowe punkty graniczne. Punkt przejściowy w Kopanicy ochraniało całodobowo trzech strażników granicznych w systemie 8- godzinnym, a punkt w Obrze jeden strażnik na szosie w odległości około 1 kilometra od przejścia[10]. Ponadto funkcjonowało 36 przejść gospodarczych[11]
Linie rozgraniczenia komisariatu
Na północy: od kamienia granicznego 389, południowym skrajem Ostrowa poprzez Jezioro Chobienickie do leśniczówki Nowina. I dalej do Nieborza
Na południu: od kamienia granicznego 578 wzdłuż Kanału Środkowego do szosy Wolsztyn-Kaszczor.
Linia wewnętrzna: od Nieborza poprzez Żodyń, Kiełkowo, Obrę, Widzim Stary i dalej przez Niałek Wielki do szosy Wolsztyn-Kaszczor[12].
Marek Jabłonowski, Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne 1918−1839. Dokumenty organizacyjne, wybór źródeł. Tom II. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-77-3.