Placówka Straży Granicznej I linii „Kiełcze-Kopki”
Placówka Straży Granicznej I linii „Kiełcze-Kopki” – jednostka organizacyjna Straży Granicznej pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-niemieckiej w okresie międzywojennym. GenezaNa wniosek Ministerstwa Skarbu, uchwałą z 10 marca 1920 roku, powołano do życia Straż Celną[1]. Od połowy 1921 roku jednostki Straży Celnej rozpoczęły przejmowanie odcinków granicy od pododdziałów Batalionów Celnych[2]. Proces tworzenia Straży Celnej trwał do końca 1922 roku[3]. Placówka Straży Celnej „Kiełcze-Kopki” weszła w podporządkowanie komisariatu Straży Celnej „Kumelsk” z Inspektoratu SC „Grajewo”[4]. Osobny artykuł:Formowanie i zmiany organizacyjne1 czerwca 1921 roku w Kopkach stacjonowała placówka 4 kompanii celnej 2 batalionu celnego[5]. Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Ignacego Mościckiego z 22 marca 1928 roku, do ochrony północnej, zachodniej i południowej granicy państwa, a w szczególności do ich ochrony celnej, powoływano z dniem 2 kwietnia 1928 roku Straż Graniczną[6]. Rozkazem nr 1 z 12 marca 1928 roku w sprawach organizacji Mazowieckiego Inspektoratu Okręgowego Naczelny Inspektor Straży Celnej gen. bryg. Stefan Pasławski określił strukturę organizacyjną komisariatu SG „Kolno”. Placówka Straży Granicznej I linii „Kiełcze-Kopki” znalazła się w jego strukturze[7]. Służba granicznaW 1928 roku placówka ochraniała odcinek granicy państwowej długości około 7,5 kilometra[8]. Jej prawa granica rozpoczynała się od słupa granicznego nr 131, dalej Truszki Zalesie (wył.), m. Kumelsk, szosą z Grabowa do Kumelska. Lewa granica do słupa granicznego nr 124, dalej m. Filipki Wielkie (wył.), Danowo, Kiełcze Stare, Wszepory (wył.) [8]. Po reorganizacji placówka ochraniała odcinek granicy państwowej długości około 9 kilometrów[9].
Kierownicy/dowódcy placówki
Przypisy
Bibliografia
|