Komisariat Straży Granicznej „Sośnie”
Komisariat Straży Granicznej „Sośnie” – jednostka organizacyjna Straży Granicznej pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-niemieckiej w latach 1928–1939. GenezaNa wniosek Ministerstwa Skarbu, uchwałą z 10 marca 1920 powołano do życia Straż Celną[1]. Od połowy 1921 jednostki Straży Celnej rozpoczęły przejmowanie odcinków granicy od pododdziałów Batalionów Celnych[2]. Proces tworzenia Straży Celnej trwał do końca 1922[3]. Komisariat Straży Celnej „Konradów”, wraz ze swoimi placówkami granicznymi, wszedł w podporządkowanie Inspektoratu Straży Celnej „Ostrów”[4]. W drugiej połowie 1927 przystąpiono do gruntownej reorganizacji Straży Celnej[5]. W praktyce skutkowało to rozwiązaniem tej formacji granicznej. Rozkazem nr 3 z 25 kwietnia 1928 w sprawie organizacji Wielkopolskiego Inspektoratu Okręgowego dowódca Straży Granicznej gen. bryg. Stefan Pasławski powołał komisariat Straży Granicznej „Sośnie”, który przejął ochronę granicy od rozwiązywanego komisariatu Straży Celnej[6]. Osobny artykuł:Formowanie i zmiany organizacyjneRozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Ignacego Mościckiego z 22 marca 1928, do ochrony północnej, zachodniej i południowej granicy państwa, a w szczególności do ich ochrony celnej, powoływano z dniem 2 kwietnia 1928 Straż Graniczną[7]. Rozkazem nr 3 z 25 kwietnia 1928 w sprawie organizacji Wielkopolskiego Inspektoratu Okręgowego dowódca Straży Granicznej gen. bryg. Stefan Pasławski przydzielił komisariat „Sośnie” do Inspektoratu Granicznego nr 12 „Ostrów” i określił jego strukturę organizacyjną[8]. Już 15 września 1928 dowódca Straży Granicznej rozkazem nr 7 w sprawie zmian dyslokacji Wielkopolskiego Inspektoratu Okręgowego podpisanym w zastępstwie przez mjr. Wacława Szpilczyńskiego zmieniał organizację komisariatu i ustalał zasięg placówek[9]. Rozkazem komendanta Straży Granicznej z 10 lipca w sprawach organizacyjnych w ramach komisariatu przeniesiono placówkę Straży Granicznej „Żabnik” do m. Bogdaj. Tym samym rozkazem utworzono nową placówkę w m. Starża, a placówkę Katy Śląskie przeniesiono do podkomisariatu „Kobyla Góra”[10]. Rozkazem nr 11 z 9 stycznia 1930 roku reorganizacji Wielkopolskiego Inspektoratu Okręgowego komendant Straży Granicznej płk Jan Jur-Gorzechowski ustalił numer i nową organizację komisariatu[11]. Rozkazem nr 12 z 14 lipca 1939 w sprawie reorganizacji placówek II linii i posterunków wywiadowczych oraz obsady personalnej, komendant Straży Granicznej gen. bryg. Walerian Czuma zniósł posterunek SG „Grabów”[12]. Służba granicznaOficerowie komisariatu uzbrojeni byli w pistolety i szable, szeregowi w kbk Mosin wz. 91/98. Kierownicy placówek, przewodnik psa i wywiadowcy posiadali dodatkowo pistolety czeskie kal.9 mm. Kierownik komisariatu i zastępca posiadali konie do swojej dyspozycji. Na stanie komisariatu znajdował się jeden rower. Szeregowi do służby używali rowerów prywatnych[13]. Ludność na terenie odpowiedzialności komisariatu w 70% była wyznania ewangelickiego i posługiwała się językiem niemieckim. Komendant posterunku oceniał, że odnosi się do organów państwa z rezerwą. Przemytnicy rekrutowali się z okolicznych wiosek. Przemycali zazwyczaj sacharynę, części rowerowe i pomarańcza. W ciągu roku 1932 komisariat zatrzymał około 150 osób. Przemycali oni towar na sumę 11 185,65 zł[14]. W 1934 przemyt w 1934 oszacowano na 2790,25 zł, zatrzymano 66 osób[15]. Sąsiednie komisariaty:
Struktura organizacyjnaOrganizacja komisariatu w kwietniu 1928[8]:
Organizacja komisariatu we wrześniu 1928[8]:
Organizacja komisariatu w styczniu 1930[16]:
Funkcjonariusze komisariatu
Przypisy
Bibliografia
|