48 Dywizja Piechoty (48 DP) – rezerwowa wielka jednostka piechoty Wojska Polskiego II RP.

W 1939 roku 48 Dywizja Piechoty nie istniała w organizacji pokojowej i wojennej Wojska Polskiego. Dywizja miała być zorganizowana i ujęta w planie mobilizacyjnym „W”, w roku 1940^[1].

W zmianach do planu mobilizacyjnego „W” na rok 1939^[a] ujęto sformowanie na terenie Okręgu Korpusu Nr VIII dwóch dowództw pułków piechoty (208 i 209) dla pomorskich batalionów piechoty typu specjalnego z pododdziałami specjalnymi^[b] ale bez plutonu artylerii piechoty.

W następnym roku zamierzano wystawić kwaterę główną dywizji oraz oddziały (pododdziały) i służby dywizyjne, a także włączyć 31 pal.

Biorąc pod uwagę, że 208 i 209 pp (rez.) oraz 31 pal były mobilizowane w alarmie, w grupie jednostek oznaczonych kolorem niebieskim^[c] należy zakładać, że dywizja jako całość również byłaby ujęta w tej samej grupie (z wyjątkiem części służb organizowanych na terenie OK I i VIII).

Planowana organizacja wojenna 48 DP. W nawiasach podano nazwy jednostek mobilizujących.

• Kwatera Główna
• 208 pułk piechoty w Bydgoszczy (62 pp)
• 209 pułk piechoty w Chełmnie (66 pp)
• 210 pułk piechoty we Włocławku (14 pp)
• 31 pułk artylerii lekkiej w Toruniu-Podgórzu
• oddziały (pododdziały) dywizyjne i służby (OK I i VIII)

 Osobny artykuł: Organizacja wojenna polskiej dywizji piechoty w 1939 roku.

• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.
• Piotr Zarzycki: Plan mobilizacyjny „W”. Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1995. ISBN 83-85621-87-3.